Różnice postaw Makbeta i Lady Makbet wobec morderstwa.

,,Makbet” to szekspirowska tragedia oparta na faktach historycznych. Bohater tytułowy jest dzielnym rycerzem, wodzem wojsk szkockich, obdarzonym przez króla licznymi nagrodami. Wiedzie ze swoją żoną wspaniałe życie, obydwoje się szczerze kochają i nikt by się nie spodziewał, że coś jest w stanie ich rozdzielić. Pewnego razu, idąc z Bankiem do obozu pod Forres na zaproszenie króla, napotyka trzy czarownice, które po kolei go witają: pierwsza jako tana Glamis (ten tytuł przysługuje jego rodzinie), druga jako tana Kawdoru, a ostatnia jako króla. Przepowiednie te mają ogromny wpływ na dalsze życie małżonków. To właśnie przez nie stali się okropnymi tyranami i zaczęli snuć plany o zbrodniach.

Makbet nie wierzy w to, co mówią mu wiedźmy, lekceważy ich słowa, do czasu, gdy druga część przepowiedni się spełnia, a on zostaje tanem Kawdoru. Teraz zaczyna wierzyć w ich prawdziwość, staje się żądny władzy, bardzo pragnie zostać królem, a pokusę tę podżega w nim żona. Chce zarówno jego dobra jak i swego, gdyż jako żona króla byłaby bogatą damą. Na drodze do ich szczęścia stoi tylko król Dunkan, którego Makbet miałby zabić. Z początku bohater waha się, czy popełnić tak okropny czyn i czy będzie potrafił żyć ze świadomością tego, co zrobi. Na domiar złego żona kpi z niego, twierdzi, że jest tchórzem. Makbet wybiera szlak zbrodni kierując się tylko i wyłącznie własną wolą (,,Jeden wyłącznie jeden tylko bodziec podżega we mnie tę pokusę, to jest ambicja...”). Po pierwszym morderstwie nie jest w stanie pohamować swojej żądzy władzy i jest gotów na dalsze zbrodnie. Wie jednak, że gdy raz wszedł na złą drogę, już od tego nie ucieknie, będzie zmuszony kroczyć nią dalej (,,zły plon bezprawia nowym tylko bezprawiem poprawia...”). Lady Makbet wydaje się nie zdawać sobie sprawy z zagrożenia, jakie niosą owe czyny, gdyż jest kompletnie zaślepiona możliwością zostania żoną króla i brnie do przodu, aby tylko się wzbogacić (,,kilka kropel wody oczyści nas wnet z plamy tego czynu.”). Bez skrupułów więc planuje i rękami męża przeprowadza kolejne zbrodnie, które zaczynają ciągnąć się łańcuszkiem. Następną ofiarą z rąk Makbeta jest jego przyjaciel- Banko. Na uczcie wydanej ku czci nowego króla bohater wymienia dwukrotnie imię swego przyjaciela, a Lady Makbet stara się zatuszować zbrodnię. Jest ona psychicznie silniejsza od męża, nie ma takich wyrzutów sumienia. Na uwagę zasługuje też fakt, że małżonkowie nie są już sobie tacy bliscy- zbrodnia ich rozdzieliła. Od tego momentu ich postawy wobec mordów diametralnie się zmieniają. Makbet staje się okropnym tyranem i zbrodniarzem, nazywanym przez lud,,psem z piekła”, czy też ,,podłym zbójem”, dla którego zamordowanie kilku osób nie stanowi najmniejszego problemu, a jego żona popada w obłęd, szaleństwo, przestaje być sobą. Widzi na swoich rękach niezauważalne dla innych ślady krwi. Ogarnia ja panika, lęk przed tym, że zbrodnie wyjdą na jaw.

W postawach Makbeta i Lady Makbet z biegiem czasu zachodzą różnice. Początkowo Makbet ma obawy co do zabójstw, a jego żona podsyca w nim nienawiść i planuje zbrodnie. Po dwóch morderstwach ich postawy się zmieniają, można by nawet powiedzieć, że się odwracają. Bohater nie jest już marionetką w rękach swojej żony, lecz sam planuje i wykonuje egzekucje. Staje się maszyną do zabijania. Lady Makbet odwrotnie- popada w obłęd, ogarnia ją panika i lęk. Gdy umiera popełniając samobójstwo, Makbet staje się cieniem człowieka oczekującym na karę, czyli śmierć.