Jacek Soplica.

Jacek Soplica, bohater „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicz był ubogim szlachcicem ze starego rodu. Cieszył się dużą popularnością wśród szlachty. Młody, piękny, przystojny wąsal wzbudzał ogromne zainteresowanie wśród szlachcianek. On, człek odważny, porywczy, o naturze żywiołowej.

Słabość swą okazał w stosunku do Ewy – córki magnata. Wierzył w bezinteresowność i szczerość Stolnika i gdy ten go gościł w swoim zamku. Odwzajemniona miłość do Ewy została wykpiona przez Stolnika. Odrzucony, załamał się. Bezskutecznie ten zabijaka próbował przezwyciężyć miłość Ewy. Targała nim wówczas rozpacz i nienawiść do Horeszki.

Ożenił się, popadł w pijaństwo. Otaczała go wówczas powszechna pogarda i szyderstwo. Żona przez niego zmarła. Rozpacz i wielkość romantycznego uczucia doprowadziły do tragedii. Zabił Stolnika. wiele wycierpiał, bo nazwano go zdrajcą. To nieprawda. Nie był zdrajcą. Nie przystąpił do Targowicy. Odrodził się w pokucie zakonnej i czynie patriotycznym. Pychę odkupił pokorą zakonnika „lichego robaka”. Uczynił to poprzez walki na różnych frontach. Następnie przygotował powstanie na Litwie. Próbuje wynagrodzić krzywdy przez opiekę nad Zosią (córkę Ewy), ratuje Hrabiego(z rodu Horeszków) i Gerwazego(sługę Stolnika).Kieruje obywatelskim wychowaniem syna Tadeusza.

Jacek Soplica przeobraził się, wszedł na nową drogę życia, przezwyciężył namiętność, poskromniał temperament, wyzbył się egoistycznych ambicji, oddał życie w służbę narodu. Jego działalność była cicha, ofiara pozbawiona służby u chwały, heroiczne i patriotyczne.

Po śmierci został zrehabilitowany.