Wojna obronna we wrzesniu 1939 roku ocena postawy Polaków i jej przebiegu.

Pierwszego września 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły na nasze ziemie rozpoczynając tym atakiem II wojnę światów. Polski siły zbrojne liczbę około 1 miliona żołnierzy starały się powstrzymać agresora niemieckiego w sile około 1,8 miliona żołnierzy. Pierwszy przykład bohaterskiej walki i obrony dała załoga Westerplatte, składająca się z niespełna 200 żołnierzy i kilku cywilów. Przez tydzień dzielnie odpierając niemieckie ataki, stali się dla Polaków symbolami bohaterstwa. Ważnym dla obrońców Westerplatte było, aby cały świat usłyszał o tej nierównej walce. Wojna na granicach Polski trwała 5 dni. Walczono pod Mław, na Pomorzu, pod Mokr, na śląsku. Głośna stała się obrona Poczty Polskiej przez cywilów, skazanych następnie przez Niemców na śmierć. Wojna graniczna oraz największa przegrana przez Polaków bitwa, która rozegrała się nad Bzur, dała szansę umocnienia stolicy. W dniu 17 września 1939 roku na terytorium Polski wtargnęła Armia Czerwona. Agresja ze wschodu

Moim zdaniem wojna obronna 1939 roku od początku skazana była na klęskę. Olbrzymie znaczenie miała przewaga liczebna agresora, jego lotnictwo, oddziały pancerne i zmechanizowane, których naszemu wojsku brakowało. Pomimo heroicznej odwagi polskich żołnierzy i cywilów Polska została zwyciężona. Być może stało by się inaczej, gdyby nie zachowawcza polityka naszych sojuszników, na których pomoc Polska liczyła. Wielka Brytania i Francja poza wypowiedzeniem wojny Niemcom, nie podjęły żadnych ofensywnych działań wojennych. Gdyby polityka sojuszników Polski była inna, to wojna obronna 1939 roku mogłaby mieć poprzez swój sukces wpływ na zupełnie inny układ geopolityczny po zakończeniu wojny. Atak wojsk radzieckich przyczynił się do ostatecznego dramatu i przegranej. Polska bronic się przez miesiąc dała przykład wielkiej odwagi całemu światu, który w niedługim czasie również miał odczuć potęgę Niemiec.