Stanisław Moniuszko

Stanisław Moniuszko urodził się 5.V.1819 w Ubielu k. Mińska. Zmarł w Warszawie 4.VI.1972.W młodości muzyki uczyła go matka ,a od 1827 (w Warszawie) A.Freyer. Gdy powrócił do Mińska uczył się u D.Stefanowicza. W 1837 udał się do Berlina na dalsze studia, które podjął w Singakademie u C.Rungenhagena. W 1839 skomponował Kwartet smyczkowy, Mszę i muzykę do komedii A.Fredry Nocleg w Apeninach. W tym samym roku ukazały się drukiem pierwsze pieśni do słów A.Mickiewicza. W 1840 został organistą w kościele św.Jana w Wilnie, a póżniej dyrygentem w teatrze wileńskim. W roku 1842 zaczął pracę nad Spiewnikiem domowym. Latem 1846 odwiedził Warszawę, gdzie otrzymał od W.Wolskiego libretto Halki; tu też wystawił swoją operetkę pt: Loteria. Pierwszą dwuaktową wersję Halki ukończył Moniuszko w 1847, a wystawił na estradzie 1.I.1848. W 1849 w Petersburgu wystawione zostały utwory Bajka(uwertura fantastyczna) i Milda(kantata). Gdy w 1857 otrzymał wiadomość, że opera w Warszawie planuje wystawić Halkę, dokonał w pierwotnej wersji paru zmian i rozszerzył ją do czterech aktów. W nowej wersji została ona wykonana 1.I.1859, odnosząc wielki sukces. Rok 1858 to okres intensywnej pracy twórczej. Ukazały się wtedy opery Flis, Hrabina i Verbum nobile. W 1862 ukazały się w Paryżu 34 pieśni Moniuszki pt: Echo de Pologne. Przed powstaniem styczniowym wyraził swój patriotyzm poprzez udział w wielu manifestacjach. Wydał też wtedy Śpiewnik domowy w kilku zeszytach. Ponieważ premiera Strasznego dworu stała sie demonstracją polityczną cenzura zawiesiła dalsze jej przedstawianie. W 1865 tj. w drugą rocznicę powstania Moniuszko wystawił kantatę Widma wg. II części Dziadów. W 1869 wystawił operę Paria. Jego pogrzeb w 1972 stał się manifestacją narodu. Moniuszko jest najwybitniejszym po Chopinie przedstawicielem stylu narodowego w muzyce polskiej, a także założycielem opery narodowej.