Powołanie Jeremiasz

Powołanie Jeremiasza.

Jeremiasz, człowiek jak my, Pan wyznaczył mu niezwykły los, uczynił go prorokiem, co spowodowało zmianę w jego życiu i uczyniło z niego pierwszoplanową postać w historii narodu hebrajskiego. Kiedy Bóg powoływał Jeremiasza na proroka, ten spodziewał się trudności, jakie wiązały się z tą misją, i zdając sobie sprawę z własnej słabości, bronił się i wymawiał zbyt młodym wiekiem: „Nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem” (1,6). Pańska odpowiedź brzmiała jednak: "Nie mów: Jestem młodzieńcem, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek ci polecę” (1,7). Był osamotniony w dramatycznych zmaganiach o poszanowanie praw Boga wśród Jego ludu, prześladowany, chłostany i uwięziony (Jr. 20:1-3; 26:7-24; 32:1-3). Widząc, jak umiłowany przez Najwyższego naród w swym zaślepieniu zdąża ku przepaści, w godzinach śmiertelnej rozterki, bliski zwątpienia, wypomina Bogu narzucenie tak trudnej misji „Uwiodłeś mnie, Panie, a ja pozwoliłem się uwieść; ujarzmiłeś mnie i przemogłeś. Stałem się codziennym pośmiewiskiem, wszyscy mi urągają” (20,7).

Taki stan ducha podkreśla pragnienie Jeremiasza, by prowadzić życie spokojne i zwyczajne. Częste odwoływanie się do uroczystych świąt, do obrzędów weselnych, do nawodnionych ogrodów, aluzje do zwierząt domowych, obfitości zboża, wina i oliwy, to wszystko pozostaje w nim jak sen młodości (31,12-13;32,43;33,11). Rzeczywistość w której żyje jest zupełnie inna. Wbrew swemu temperamentowi musi włączyć się w życie i występować przeciw własnemu narodowi, a szczególnie warstwom panującym: królom, kapłanom i prorokom. To oni byli odpowiedzialni za los narodu, który część tej odpowiedzialności bierze na własne barki, idąc za wskazaniami przywódców, a odrzucając nauczania proroka (5,31; 2,20.23.28.35). Powołanie proroka Jeremiasza można zestawić z powołaniem Mojżesza z Księgi Wyjścia. Charakter „przeznaczenia” opisany w 1,5 – „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię” – odróżnia przypadek Jeremiasza od innych powołań. W 1,4-10 podobieństwa z powołaniem Mojżesza są niezaprzeczalne. Trzeba tylko zwrócić uwagę na określenie „prorok” wyraźnie wskazane jako przedmiot owego przeznaczenia, którego autorem jest sam Jahwe, powołujący ludzi do swej służby.