Różne obrazy patriotyzmu na przykładzie „Przedwiośnia”.

„Przedwiośnie” jest powieścią o dorastaniu i poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi przez Cezarego Barykę. Jego charakter i poglądy kształtowało wielu ludzi, wiele zdarzeń i różne środowiska. Jednak wszystkie te czynniki spowodowały, iż w końcu poczuł się Polakiem.
Pierwszymi osobami, które kształtowały Cezarego byli jego rodzice. Szczególnie matka. Jadwiga z Dąbrowskich Barykowa, mimo iż długo mieszkała w Baku nigdy nie nauczyła dobrze mówić po rosyjsku. Synowi kazała wręcz mówić w domu po polsku. Zawsze wspominała o rodzinnych stronach, o Polsce. Bardzo tęskniła za ojczyzną. Jednakże była winna sama swojej udręki, gdyby nie spełniła życzenia rodziców i nie wyszła za Barykę, zostałaby w ukochanej ojczyźnie. Natomiast ojciec był bardzo przywiązany do sowich korzeni i pochodzenia. Po ślubie z Jadwiga wyjechali w głąb Rosji, objął dobrą posadę w Baku i nie było mu tak bardzo tęskno za Polską. Jednakże po wybuchu I wojny światowej został wcielony do wojska. Walczył o niepodległość Polski. W końcu wrócił po syna i razem podążyli w długą i ciężką drogę do odległej ojczyzny, której Seweryn nie przeżył. Zanim umarł opowiedział synowi o „szklanych domach”. Seweryn miał wyidealizowany obraz Polski, ale także chciał, aby zafascynowany rewolucja syn zobaczył swoją ojczyznę.

Trzecią osobą, która miała wpływ na Cezarego był Szymon Gajowiec, ukochany Jadwigi z młodości. Gdy poznaje go Cezary jest wysokim urzędnikiem w Ministerstwie Skarbu. Gajowiec miał swoją wizję nowej Polski. Chciał nienaruszalności granic, a także reform wewnątrz państwa, a na to wszystko potrzeba było czasu. Gajowiec był patriotą, który odbudowywał swoją ojczyznę jak umiał. Działał, czego wielu nie robiło.
Rodzice Baryki zasiali w małym Cezarym ziarno miłości do ojczyzny, które powoli kiełkowało i dojrzewało pod wpływem rożnych zdarzeń i osób. Opowieść ojca o szklanych domach zafascynowała go i sprawiła iż dotarł do ojczyzny, jednak nie mogąc ich znaleźć rozczarował się, zwątpił. Jednak wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w obronie swojego kraju, nie bał się zaryzykować życia w obronie ojczyzny, a nawet uratował życie koledze- Hipolitowi Wielosławskiemu. Niestety ciągle czuł się zagubiony i samotny, szczególnie po stracie Laury. Nie zgadzał się z ideami ani Gajowica ani komunistów. Szukał złotego środka. Jednak do samego końca powieści widać iż jest patriota, w marszu na Belweder jest ubrany w mundur, w którym walczył w obronie ojczyzny.

Przedstawione postacie pokazują jak w różny sposób można być patriota. Jadwiga w życiu nie spełniła się, ciągle tęskniła za ojczyzna, wszystko wynikało z jej bierności i poddawaniu się woli innych osób. Nie przekreśla to jednak tego, że była patriotka. Seweryn dopiero w dorosłym życiu stał się prawdziwym patriota, jednak zawsze pamiętał o sowich korzeniach. Idealizował Polskę, żył marzeniami. Szymon Gajowiec, także miał swoje plany związane z ojczyzna. Jego idee jednak nie do końca miały rację bytu. Cezary Baryka jest bohaterem dynamicznym, któremu rodzice zakrzewili idee ojczyzny. Jego poglądy zmieniały się, jednakże doszedł do tego co jest dla niego najważniejsze- ojczyzna, za którą walczył, aż do końca.