Imperium Karola Wielkiego i jego rozpad - najważniejsze informacje

1. Dynastia Karolingów panowała w państwie Franków od 751 r. (Pepin Mały)

2. Największym władcą z tej dynastii był Karol Wielki (syn Pepina)
- w ciągu 30 lat (772-804) zbudował imperium od Hiszpanii po Łabę i środkową Italię (walczył z Awarami, Arabami, Sasami, Longobardami)
- było to państwo patrymonialne (władca traktuje je jak swoją własność)
- w 800 r. Papież koronował go na cesarza rzymskiego (tym samym Karol Wielki stawał się opiekunem Kościoła) => odnowiono więc cesarstwo na Zachodzie
- aby lepiej władać imperium podzielił je na hrabstwa i marchie
- władca wynagradzał swych urzędników beneficjami (dożywotnio nadane ziemie), byli też związani z nim przysięgą wierności (wasale)
*** życie kulturalne => renesans karoliński, czyli ożywienie i podkreślenie poziomu kulturalnego poprzez: powstanie nowych szkół (klasztorne, katedralne, pałacowe), przepisywanie ksiąg nowym wzorem pisma (minuskuła karolińska), uczono siedmiu sztuk wyzwolonych (m.in. gramatyka, arytmetyka, astronomia)

3. Rozpad imperium (843 r.)
Zbyt wielkie różnice kulturalne, gospodarcze oraz najazdy Normanów i Węgrów spowodowały, że:
- postanowiono podzielić imperium między wnuków Karola Wlk. (synów Ludwika Pobożnego)
- Karol Łysy wziął część zachodnią, Lotariusz część centralną, Włochy i tytuł cesarski a Ludwik Niemiecki część wschodnią

4. Znaczenie panowania Karola Wielkiego
- odnowienie cesarstwa (idei uniwersalizmu cesarskiego)
- początki jedności kultury Europy średniowiecznej
- początki systemu feudalnego