Bolesław Leśmian "Urszula Kochanowska"

Podmiotem lirycznym mówiącym w wierszu jest Urszula Kochanowska. Świadczyć o tym może to, że mówi ona w pierwszej osobie (cyt. "Zrób tak Boże -Szepnęłam- by w nieb Twoich krasie"). Od razu można zauważyć bardzo ważną rzecz. Mianowicie to, iż bardzo często wypowiadane jest jej imię (cyt. "zbliż się do mnie, Urszulo"). Interesując się życiem Urszuli wiemy, że zmarła za młodu. Można to zaobserwować w wierszu Bolesława Leśmiana (cyt. "Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie"). Wiemy również, że jej rodzinnym domem był Czarnolas. Czuła się tam bardzo dobrze. Można to wyczytać dokładnie w tym cyt. "Powstał dom kubek w kubek, jak nasz- Czarnolaski.". W wierszu tym Urszula zwraca się do Boga. Świadczy o tym parę cytatów (cyt. "Zród tak, Boże -Szepnęłam"). Wiersz ten wskazuje jeszcze na jedną osobę, do której jest kierowany... do nas. Można to zaobserwować to wtedy, gdy Urszula nie zwraca się do Boga lecz opowiada o swoich odczuciach.
Wiersz ten ukazuje w największym stopniu przywiązanie ludzi do spraw ziemskich. Widzimy to w charakterze Urszuli i w sposób, w jaki Ona mówiła (cyt. I odszedł a ja zaraz krzątam się, jak mogę."). Wiersz ten ukazuje nam dlaczego Urszula chciała wrócić na ziemię. Gdyż bała się nieznajomego, niepoznanego. Może to nam potwierdzić cytat gdzie dokładnie widać, że Urszula jest przestraszona cyt. "I umilkłam zlękniona i oczy unoszę". Ten sam cytat ukazuje prawdziwą naturę człowieka, gdzie pokazane jest jak się bardzo bała. Wiersz ten ukazuje bezgraniczmą tęsknotę, która towarzyszyła wtedy Urszuli. Najbardziej tę tęsknotę widąć w cyt. "Więc zrywam się i biegnę! Wiatr po niebie dzwoni! Serce w piersi zamiera... Nie! To -Bóg, nie oni!...". Tym samym możemy wywnioskować, że Urszula Kochanowska myślała, iż nic nie jest doskonałe. Nawet samo niebo, powszechnie uważane za Raj (czyli miejsce gdzie niczego nie brakuje i gdzie są zaspokojone wszystkie potrzeby nie tylko fiziologiczne). Ten wiersz ma bardzo rozbudowaną treść lecz jest on również rozległy jeśli chodzi o budowę gramatyczną. Pan Leśmian stworzył wiersz, który w każdej jego linijce ma 13 sylab, bardzo trudno napisać taki wiersz. Szczególnie tak rozbudowanego pod okiem jego treści. Zastosowano tam również epitety (rzeczownik+przymiotnik). Można to zaobserwować w takich słowach jak np. cyt. "suknię najrużowszą". Wiersz ten został wzbogacony o przenośnię. Zauważyć to można w takich słowach jak np. cyt. "Wiatr po niebie dzwoni!". Porównanie jest w tym wierszu bardzo ważnym i częstym elementem. Można zauważyć porównanie w np. cyt. "Powstał dom kubek w kubek , jak nasz -Czarnolaski" lub cyt. "Zbliż sie do mnie Urszulo! Poglądasz jak żywa...!" Rymy w tym wierszu są parzyste czyli kolejne dwie linijki się rymują a dokładnie ostatnie wyrazy. Są one również rymami żeńskimi, czyli takimi, których słowa jakie się rymują mają ponad jedną sylabę np. "unoszę" i "proszę", "pustkowie" i "głowie".
Moim zdaniem ten wiersz ukazuje jak bardzo Urszula tęskniła do swego Ojca lecz napewno już jest szczęśliwa, gdyż dołączył On już do niej.