Ideały odziedziczone po minionych epokach? Które z nich uważasz za ważne i nieprzemijające?

W obecnych czasach coraz mniej osób wierzy w jakiekolwiek ideały. Ludzie nie mają czasu zastanawiać się nad dobrem ogółu, a zamiast wszechobecnego niegdyś patriotyzmu coraz bardziej powszechny jest egoizm i walka o swoją, a nie wspólną sprawę. Podobnie zaczynają zatracać się też inne ideały, jednak mimo to uważam, że zostało jeszcze wiele takich, które pozostaną nieprzemijające.

W literaturze minionych epok ojczyzna była bardzo ważną wartością dla bohaterów. Niektórzy zdolni byli nawet poświęcić jej życie. Jedną z takich postaci był niewątpliwie Konrad Wallenrod ? bohater utworu Mickiewicza o tym samym tytule Walter Alf potrafił porzucić szczęśliwe, wygodne życie i ukochana żonę by wyruszyć samotnie do walki z wrogiem. Udało mu się osiągnąć cel ? ocalił kraj, a wroga zniszczył podstępem. Stał się jednym z Krzyżaków, a gdy zdobył ich zaufanie i mianowali go swym mistrzem ? świadomie doprowadził do klęski Zakonu. O wolność ojczyzny walczyli również dwaj inni sławni w romantyzmie bohaterowie literaccy ? Konrad z III cz. ?Dziadów? Mickiewicza i tytułowy bohater ?Kordiana? Juliusza Słowackiego. Konrad Czuje się zdolny samotnie wybawić Polskę spod jarzma zaborów. Jednak do osiągnięcia tego celu potrzebuje boskiej mocy sprawowania rządu nad duszami Polaków. Swoją walkę o wolność ojczyzny i szczęście rodaków przegrywa przed jej rozpoczęciem. U progu dzieła ponosi dotkliwą porażkę. Gubi go własna pycha i brak krytycyzmu w ocenie sytuacji, gdyż nikt, nawet romantyczny wieszcz, nie może się równać z Bogiem. Zupełnie inaczej do walki narodowowyzwoleńczej podchodzi Kordian. Był człowiekiem słabym psychicznie, tułał się po świecie w poszukiwaniu swego miejsca. Cel swego istnienia odnajduje na szczycie Mont Blanc. Właśnie tutaj doznaje olśnienia ? widzi Polskę jako Winkelrieda narodów i zamierza wprowadzić tą wizję w życie. Oba przykłady nie ukazują sukcesu bohaterów, gdyż wybrali sobie misje niemożliwe do wykonania. Konrad wyznacza sobie cel przekraczający możliwości człowieka, a Konrad ? przekraczający jego siły. Jednak postawa tych bohaterów wobec walki o wolność kraju jest według mnie dobrym przykładem dla współczesnego człowieka, gdyż trudno jest spotkać osobę, która byłaby zdolna do podobnego czynu dla dobra narodu. Dla ludzi ważniejsze jest najbliższe otoczenie, takie jak na przykład dom czy rodzina, a mało kto poświęca się dobrowolnie sprawom kraju.

Cechą którą powinniśmy zaczerpnąć z epok minionych jest również poświęcenie. Nie zawsze jest ono widoczne w naszym życiu, ale bez wątpienia istnieje także we współczesnym świecie. Bohaterowie literaccy poświęcali się nie tylko idei walki o wolność, ale za cele wyznaczali sobie również pomoc innym ludziom. Przykładem takiego człowieka jest np. doktor Tomasz Judym - bohater ?Ludzi Bezdomnych? Stefana Żeromskiego, który zrzekł się szczęścia u boku ukochanej kobiety na rzecz pomocy ludziom biednym. Wielkiego poświęcenia dokonał również Ojciec Goriot ? tytułowy bohater utworu Honoriusza Balzaca. Oddał cały swój majątek, by zaspokoić zachcianki swoich córek, nie oczekując od nich nic w zamian. Anastazja i Delfina okazały się być niewdzięcznicami wykorzystującymi swego ojca, ale samą bezinteresowność Goriota uważam za godny wzór do naśladowania. W naszych czasach jest coraz mniej osób które potrafią poświęcić całe życie jednej idei. Nikt nie chce porzucać wygodnego życia na rzecz pomocy bliźnim, choć zawsze są wyjątki w postaci takich osób jak np. Janina Ochojska lub Matka Teresa z Kalkuty, która całe swoje życie poświęciła pomocy potrzebującym.

Jako jeden z ważnych i nieprzemijających ideałów uważam także pracę. Jest ona potrzebna każdemu człowiekowi, nie tylko by zaspokoić potrzeby materialne, ale również dla samej satysfakcji ponoszonego wysiłku. Dawniej praca uznawana była za jedno z podstawowych kryteriów wartości człowieka, które było zgodne z duchem pozytywizmu. Dlatego w literaturze tejże epoki możemy znaleźć najwięcej przykładów jak ważna jest praca. Weźmy chociażby ?Nad Niemnem? Elizy Orzeszkowej. Autorka podzielała panującą w pozytywizmie teorię o organicznym rozwoju społeczeństwa, gdzie każdy powinien wykonywać przeznaczoną mu pracę, natomiast ci, którzy się z niej nie wywiązują są niepotrzebni w społeczeństwie. Znaczenie pracy podkreśla wprowadzenie do ?Nad Niemnem? legendy o Janie i Cecylii, którzy dzięki pracy i zmaganiom się z codziennymi trudnościami, zbudowali osadę. Benedykt Korczyński ? jeden z głównych bohaterów powieści Orzeszkowej odznacza się niezwykłą pracowitością. Nie robi tego tylko dla własnych korzyści, ale również po to by służyć krajowi, wspierając jego rozwój gospodarczy oraz nie dopuścić do przejęcia majątku przez carat, co byłoby dla niego zdradą ojczyzny. Kolejną osobą która poświęciła się pracy był Stanisław Wokulski, bohater ?Lalki? Bolesława Prusa. Przez całe swoje życie pracował, początkowo jako chłopiec na posyłki, następnie jako subiekt, właściciel sklepu i dostawca materiałów dla wojska. Nie przerywał pracy nawet wtedy, gdy był zmęczony życiem, gdy ponosił osobiste porażki. Człowiek ten bezinteresownie opiekował się biedakami, dając przykład wielkiej dobroci i humanitaryzmu. Realizował przy tym hasła myśli pozytywistycznej, gdyż pragnął rozwoju gospodarczego kraju i wierzył w idee pracy organicznej i pracy u podstaw, w rozwój gospodarczy i ekonomiczny kraju, przyczyniający się do wzrostu znaczenia ojczyzny. Wokulski założył także spółki prowadzące handel z innymi krajami, pragnąc w ten sposób ożywić współpracę handlową z zagranicą. Jednym z celów jego działalności było również dążenie do unarodowienia polskiego przemysłu, znajdującego się wówczas w obcych rękach. Również w czasach nam współczesnych by żyć trzeba pracować. Jeśli ktoś pragnie żyć wygodnie musi na to zarobić, a by zdobyć dobrą posadę potrzeba coraz większego wysiłku. Cały czas staramy się dorównać innym krajom jeśli chodzi o poziom i warunki życia, jednak by tego dokonać potrzebne jest jeszcze dużo ciężkiej pracy. Praca będzie istniała zawsze, ponieważ ciągle chcemy od życia czegoś więcej i wciąż walczymy o poprawę swojego bytu, dlatego uważam ten ideał za nieprzemijający.
Ważnym ideałem jest także odkupienie win oraz chęć poprawy. Każdemu z nas zdarzyło się na pewno popełnić jakiś błąd, wyrządzić komuś krzywdę, czy po prostu postąpić źle. Wielu ludzi unosi się wtedy dumą i uważa, że nic złego się nie stało, jednak często dręczą ich potem wyrzuty sumienia. Nie każdy przyzna się otwarcie do popełnionego błędu, nie oznacza to jednak, że nie żałuje tego co zrobił i nie stara się tego naprawić. W świecie literackim, najpopularniejszym przykładem takiej postawy jest niewątpliwie bohater mickiewiczowskiego ?Pana Tadeusza? - Jacek Soplica. W latach młodości splamił imię swego rodu, przez zabójstwo Stolnika, który nie zgodził się wydać swej córki - Ewy Horeszkówny - za Jacka. Po dokonaniu zbrodni nie mógł się pogodzić z własnym losem. Ucieka z kraju. Odbywa tam pokutę w klasztorze i służbę żołnierską na polach bitew. W końcu zostaje emisariuszem, czyli wysłańcem prowadzącym działalność konspiracyjną na terenie trzech zaborów. By dodatkowo odpokutować przybiera sobie imię Robak, co jest wielkim upokorzeniem. Powraca do kraju i agituje szlachtę do wzięcia udziału w powstaniu. Dopiero na łożu śmierci wyjawia kim naprawdę jest, a w zamian dowiaduje się, że w chwili zabójstwa, Stolnik zdążył mu przebaczyć. Gerwazy, który dotychczas nie wyjawił nikomu tej tajemnicy również mu przebacza.

Mimo iż realia współczesnego świata zmuszają nas często do postępowania wbrew wszelkim regułom, istnieje kilka podstawowych zasad, które powinny mieć dla nas znaczenie. Za ideały minionych epok uważam właśnie: walkę o dobro ojczyzny, pomoc innym ludziom, pracę, oraz dobrowolnej pokuty za wyrządzone zło. Myślę, że są one wzajemnie powiązane i wszystkie sprowadzają się do jednej idei ? poprawy życia.