Samotność i indywidualność w epoce Romantyzmu.

Samotność jest stanem wyobcowania, brak bliskich ludzi, brak możliwości porozumienia się z innym człowiekiem. Przyczyny samotności mogą być różne. Czasem jest nie zawiniona przez człowieka i wynika z zaistniałej sytuacji. W epoce romantycznej była jednak dobrowolnym wyborem.

Romantycy uważalo jednostkę za autonomiczny byt, a nie część społeczeństwa. Dlatego w epoce rozpowszechnił się kult indywidualizmu. Bohater romantyczny to wybitna, niepospolita osobowość, wielka indywidualność. Te cechy są naturalnym powodem jego samotności a negatywny stosunek do świata rodzi bunt. Bohater romantyczny buntuje się przeciw wiedzy, konwencji, władzy, całemu światu- a nawet przeciw Bogu. Wcześniejsze typy- werterowski i bajroniczny- pełne były buntu. Werter do tego stopnia nie mógł się pogodzić z zasadami świata, że go opuścił. Samotny był także z powodu swego uczucia do Lotty. Odizolował się od świata i ludzi, zamykając się w świecie miłosnych cierpień. W końcu nie mógł już wytrzymać i popełnił samobójstwo. Bohater Byrona żył w samotności, ponieważ był jedynym chrześcijaninem wśród wyznawców islamu. Po śmierci Leili i dokonaniu zemsty na Hassanie "świat wcały ma w obrzydzeniu" i zamyka się w klasztorze. Ale i tu nie staje się członkiem wspólnoty, żyjąc na uboczu. Nawet w kościele dopiero wtedy zbliża się do ołtarza gdy odejdą już inni zakonnicy. Mickiewiczowski bohater z IV cz. "Dziadów" także jest samotny, ponieważ nikt nie jest w stanie pojąć ogromu jego uczucia. "Kaminni ludzie" wyśmiewają jego miłość i cierpienie. Samotność Gustawa jest tym dotkliwsza, że stracił także całą rodzinę szuka więc przyjaciół w świecie natury. Również bohaterka "Romantyczności" obłąkana Karusia mimo tłumu ludzi jaki ją otaczał, czuje się samotna. Nikt nie jest w stanie zrozumieć jej miłości do zmarłego Jasieńka. Skarży się "źle mnie w złych ludzi tłumie, Płaczę a oni szydzą. Mówię, nikt mnie nie rozumie, Widzę, oni nie widzą."

Najtrafniej samotność podsumował Mickiewicz mówiąc, że "Samotność- mędrców mistrzyni.". Ja również się podpisuje pod nim. Chcę jednak jeszcze dodać, że wszyscy bohaterowie romantyczni działali samotnie. Zwykła ludzka gromada nigdy nie byłaby w stanie zrozumieć tak indywidualnej jednostki. Dlatego samotność i indywidualność były tak popularne w epoce romantyzmu.