Porównanie postaw św. Franciszka i św. Aleksego

Porównaj postawy św. Franciszka i św. Aleksego. Jakie widzisz podobieństwa i różnice? Czym różnił się święty Franciszek od średniowiecznych ascetów?

Okres średniowiecza jest przepełniony wielką ilością wzorów, co do zachowania się człowieka. Są to m.in. wzorzec świętego, rycerza, władcy idealnego oraz wzór ascety. Człowiek ten, który postanawia porzucić dobro doczesne, aby móc zyskać życie wieczne. Świadomie przyjmował na siebie cierpienia cielesne w celu udoskonalenia swojej duszy. Literatura daje masę przykładów ascety. Są to, np.: Szymon Słupnik, św. Aleksy i św. Franciszek. Dwaj ostatni stworzyli odmienne koncepcje człowieka oddającego się ascezie.

Jako świeżo poślubiony młody Rzymianin, Aleksy opuścił swój dom, rodzinę i żonę w noc poślubną. Postanowił oddać całe swoje życie Bogu. Stał się żebrakiem, by nierozpoznanym nawet przez własnych rodziców, wrócić do rodzinnego miasta. Zamieszkał pod schodami swojego bogatego domu. Cierpiąc pokusy i odtrącenie przez nieświadomych niczego najbliższych, przybliżał się do Boga. Gdy nadszedł jego koniec napisał list do swojej żony, opisując w nim swoje cierpienia. Św. Aleksy zrezygnował ze szczęścia, miłości, dostatniego życia i szacunku. Poświecił swoje bogactwo dla uzyskania życia wiecznego. Uważał on, bowiem, że prawdziwy kontakt z Bogiem jest możliwy tylko przez wyrzeczenie się uciech ciała. Ciało jest dla niego zbędne i tylko dusza zasługuje na uwagę. Dlatego odizolował się od świata materialnego i również od świata ludzi.

Inaczej pojmował to św. Franciszek z Asyżu. On także porzucił swój majątek, ukochaną kobietę i beztroskie życie, by oddać się w całości Bogu. Jednak nie zapomniał on o swoich bratach i siostrach. Głosił miłość nie tylko do Boga, ale też do jego stworzenia. Stąd, więc typowe dla św. Franciszka nazywanie wszystkich i wszystkiego „Bratem” i „Siostro”. Tak jak św. Aleksy, zrezygnował on z bogactw i dobrodziejstw tego świata – wypełniał słowa Chrystusa, co do ubóstwa. Nie umartwiał się tak jak św. Aleksy. Żył przepełniony radością z życia, miłością do bliźnich i świata. Wszystko, bowiem co mamy obok siebie jest darem stworzonym dla nas, przez Boga. Zaczynając od „brata Słońca” i kończąc na „siostrze śmierci”.

Tu pojawia się różnica między św. Aleksym a św. Franciszkiem. Wesołek Boży nie traktował swojego ciała jak zła koniecznego, tak jak robił to św. z Rzymu. Św. Franciszek uczy miłości do tego, co stworzył Bóg, a Aleksy do tego, co przybliża do Niego. Główną różnicą stanowi jednak to, jak obaj traktowali ludzi. Aleksy odrzucił ich i wybrał życie w samotności. Nie przejmował się tym, jak zareagują najbliżsi na jego odejście. Sprawił im ból, wzniecił tęsknotę, żal i złość. Uważam jednak, że miał w tym zamiar. Nakładając na nich cierpienie, darował im szczęście wieczne. Św. Franciszek natomiast starał się nie zapominać o braciach. Żył pomagając im tak jak mógł najlepiej. Pośpieszał z pomocą najbardziej potrzebującym. Dawał im tym samym wzór do naśladowania Chrystusa.

Te cechy również dzielą św. Franciszka od reszty z grupy średniowiecznych ascetów. Szymon Słupnik, który swoje życie spędził na słupie nie mógł przyczynić się do polepszenia świta bezpośrednio. Jednak modlitwa, której oddawał się przez swój żywot mogła zdziałać cuda.

Św. Aleksy a św. Franciszek. Który z nich był lepszy? Odpowiedź jest względna. Można przecież podziwiać silną wolę, wytrwałość i poświęcenie Aleksego, choć w dzisiejszym świecie może się on wydać trochę egoistyczny. Można również zachwycić się rozradowanym św. Franciszkiem z Asyżu, który może trochę przesadzał z kazaniami do zwierząt. Jednak nie zmienia to faktu, że obaj byli, a raczej są wzorami do naśladowania. Nawet w naszym świecie.