Antygona i Kreon to postacie tragiczne - rozprawka.

„Antygona” jest to utwór napisany przez genialnego starożytnego tragika zwanego Sofoklesem. W utworze tym, jak i w każdej tragedii antycznej Grecji ścierają się dwie racje; Antygony, która kierowała się racjami uczuć, grzebiąc brata i Kreona, który zakazał pochówku Polinejkesa kierując się racjami dobra państwa i rozumu. Tragedia ta została skomponowana w 440r. p.n.e. mimo tak odległego czasu przemawia do ludzi i teraz ok. 2400 lat po jej napisaniu. Tak, więc „Antygonę” można nazwać w 100% książką ponad czasową.
Teza: Antygona i Kreon to postacie tragiczne. Gdyby nie błędy z obu stron, co by się wydarzyło? Czy Antygona zostałaby potępiona? Czy Kreon straciłby swoją władzę, gdyby zezwolił na pochówek zdrajcy?

Pierwszym argumentem, jaki bym przytoczył to straty po obu stronach, otóż Antygona straciwszy swoje życie pociągnęła za sobą reakcję łańcuchową, gdyż przez jej czyn jej ukochany Hajmon odebrał sobie życie a następnie jego matka. Kreon ucierpiał równie boleśnie, ponieważ Hajmon był jego synem a Eurydyka żoną. Na szczęście w obecnych czasach takie tragedie, lub bardzo podobne zdarzają się bardzo rzadko

Następną argumentacją będzie przesadna duma z obu stron, tak więc istotą tragizmu Antygony i Kreona jest to, że oboje byli absolutnie przekonani o słuszności swoich racji, którymi się kierowali. Oboje mieli podobne cechy charakteru, byli dumni do granic możliwości i nie chcieli pójść na żaden kompromis, czyli byli bezkompromisowi. Uważam, że w dzisiejszych czasach jest wiele takich ludzi.
W większości greckich dzieł bohaterów prześladuje fatum również i tej opowieści nie ominęło to przykre zjawisko. Antygona i jej wróg po prostu maja pecha. To złe fatum prześladuje ich przez całą opowieść. W tym argumencie wspomnę jedynie o naszej bohaterce a o Kreonie w następnym. Otóż ukochana Hajmona postąpiła źle i w żaden sposób nie udało jej się uciec od kary. Nawet podczas końca opowieści kiedy miała zostać ułaskawiona okazało się, że już było za późno.

W czwartym już argumencie chciałbym wspomnieć wyłącznie o Kreonie, otóż ta postać wyraźnie nie była lubiana przez autora a to przez jego nie poszanowanie boskich praw, ironią było to, że, działania Kreona przynosiły skutki sprzeczne z jego zamiarami, im bardziej starał się wykonywać obowiązki władcy, tym szybciej zmierzał ku nieuchronnej katastrofie.

Dla równowagi należy wspomnieć o Antygonie. Tą bohaterkę cechuje wielka odwaga jednak moim zdaniem i głupota. Nie wolno łamać rozkazów władcy przez to straciła życie, jednak moralnie była zwycięska , tragedia jej jak już wspomniałem odnosiła się do śmierci, ale spełniła główne założenie, dlatego zwyciężyła nad Kreonem, ponieważ on stracił dużo więcej.

Dalej idąc należy również przytoczyć jeden kontrargument, otóż postacie po prostu same zgotowały sobie taki los. Antygona nie musiała pochować brata, a Kreon postąpił bardzo nie mądrze skazując swoją siostrzenicę na tak okrutny los. Z jednej strony są to postacie tragiczne, a z drugiej krótko mówiąc nie rozważne.

Patrząc na te rozmyślania widać, że Antygona i Kreon są postaciami tragicznymi. Współczuje im mimo tego, że są wymyślonymi postaciami mam również nadzieje, że nie zanudziłem osoby czytającej ten tekst. Podsumowując jednym zdaniem, zgadzam się z tematem zawartym w tezie.