Która panna dla rycerza - charakterystyka porównawcza Danusi i Jagienki.

W powieści Henryka Sienkiewicza pt. „ Krzyżacy” występują dwie bohaterki, które mają całkiem odmienne charaktery. Danusię Jurandównę poznajemy gdy ma około dwunastu lat, a Jagienkę Zychównę w wieku piętnastu. Obie są półsierotami. Matka Danusi zmarła ze strachu i z przerażenie podczas napadu krzyżaków na dwór książecy. Jednak po śmierci matki, opiekunką dziewczyny została księżna Anna Danuta. Jurand to ojciec Jurandówny i dzielny rycerz ze Spychowa . Jagienka była córką Zycha ze Zgorzelic, ulubienicą opata i równocześnie jego chrześniaczką i jedyną dziedziczką. Gdy dziewczyna miała dwanaście lat jej matka zmarła po upadku z sosny, więc Zychówna ma za zadanie opiekować się młodszym rodzeństwem.

Pierwsza wybranka Zbyszka to szczupła i drobna dziewczyna o dużych, niebieskich oczach i bladej cerze. „Na głowie miała wianeczek, włosy puszczone po ramionach, suknię niebieską i czerwone trzewiki z długimi końcami” Olśniewała swą anielską urodą „stojąc na ławie wydawała się być małym dzieckiem, a zarazem przecudnym, jakby jakowaś figurka z kościoła albo z jasełek”. Danusia posiadała również piękne, jasne włosy, które często były ozdobione kwiatami. Jagienka była wysoka, szczupła i miała szerokie ramiona choć przy tym wyróżniała się zgrabną figurą. Odznaczała się również ciemnymi, długimi włosami, które najczęściej były związane. Jej opaloną twarz zdobiły piękne niebieskie oczy i czerwone usta. Jadąc na niedzielną mszę do Krześni, Jagienka ma strój z czerwonego sukna, podbity gronostajem i czerwone rękawiczki. Na co dzień ubierała się swobodnie, lubiła kolor czerwony, a jej strój był odświętny i elegancki.

Jeśli chodzi o charakter to i w tym względzie Danusia i Jagienka różniły się od siebie. Gdy poznajemy Danusię na pierwszych kartach powieści jest jeszcze bardzo dziecinna i niedojrzała, gdyż będąc szczęśliwa klaskała wesoło w ręce, a gdy była smutna, płakała. Kiedy Zbyszko złożył jej śluby, ona śmiała się i cieszyła.

„ A przetowłosa Danusia podskoczyła naprzód trzy razy do góry w swoich czerwonych trzewiczkach, a następnie chwyciwszy księżnę za szyję poczęła wołać z taka radością jakby jej obiecywano jakąś zabawę, w którą tylko starszym bawić się wolno”. Dziewczyna ta była nieśmiała i cicha, łatwo było ją urazić i zawstydzić, gdyż widząc Zbyszka na dworze w Przasnyszu, nie zwracając uwagi na obecność dworu, rzuciła się mu na szyję i obsypała go pocałunkami. Dopiero potem, zawstydzona chowała się za sukienkę księżnej. Danusia była również osobą łatwowierną, słabą psychicznie, która szybko się poddawała. Kiedy była więziona przez krzyżaków, nie próbowała uciec. Lęk, głód i tęsknota doprowadziły ją do choroby i śmierci. Danusia utalentowana muzycznie, pięknie śpiewała i grała na lutni. Z kolei Jagienka jest to osoba odważna, harda i silna psychicznie, tryskała zdrowiem i energią. Polowała na żubry, niedźwiedzie i bobry, świetnie jeździła konno. W przeciwieństwie do Danusi była samodzielna. Jej ojciec często wyjeżdżał z domu, zostawiając wszystko pod jej opieką. Potrafiła prowadzić swój dom i często pomagała w domowych pracach w Bogdańcu. Roztropna, umie postępować z ludźmi i wie jak będzie dla nich najlepiej. Ma dar przekonywania, gdyż przekonała Maćka, że powinien zabrać ją ze Zgorzelic do opata, do Sieradza, potem do Płocka, a następnie do Spychowa. Troskliwie opiekuje się rannym Jurandem i Maćkiem. Proponuje, by Hlawę pozostawić w Spychowie jako dzierżawcę i domyśla się, że jego żoną zostanie Anula Sieciechówna. Obie dziewczęta mają dobre serce, są troskliwe i uczuciowe. Danusia darzyła Zbyszka wielkim uczuciem, przełamała bowiem lęk i błagała króla o darowanie Zbyszkowi kary za napaść na posła lecz nieskutecznie. Jednak później zarzucając mu na głowę nałęczkę uratowała go od niechybnej śmierci. Jagienka natomiast również jak Danusia darzyła Zbyszka silnym uczuciem. Chętnie spędza z nim jak najwięcej czasu. Umiała pogodzić się z faktem że jej ukochany wybrał Jurandównę, a nie jej. Ponieważ bała się o Zbyszka, posłała za nim Hlawę, by mu wiernie służył.

Osobiście bardziej podobała mi się postać Jagienki, ponieważ jest osobą zaradną i uczynną, więc na pewno nadawałaby się na wybrankę serca każdego rycerza. Byłaby znakomitą gospodynią, którą cechowała odwaga, upór i niezłomność. Równocześnie byłaby wspaniałą matką i żoną. Potrafiła nie tylko jeździć konno i polować, ale też zachowywać się jak dama na dworze Księżnej Anny Danuty. Zaimponowała mi również tym że tak pięknie potrafiła kochać Zbyszka.