Układ oddechowy człowieka.

Oddychanie – to biologiczne utlenianie związków organicznych głównie glukozy do dwutlenku węgla i wody z wydzieleniem energii gromadzonej w wysokoenergetycznych wiązaniach związku ATP.

Układ oddechowy odpowiada za wymianę gazową. Tlen w płucach przechodzi do krwi, a dwutlenek węgla z krwi dostaje się do wnętrza płuc. Tlen, który dostaje się w płucach do krwi transportowany jest do wszystkich komórek ciała w oddychaniu tlenowym.

Budowa układu oddechowego:
- Jama nosowa
- Gardło
- Krtań
- Tchawica
- Oskrzela główne
- Płuca
Jama nosowa – wyściela ją nabłonek rzęskowy z gruczołami śluzowymi. Powietrze jest w niej oczyszczane z kurzu oraz ocieplane. W górnej części jamy nosowej znajdują się komórki węchowe.
Krtań – to zespół chrząstek, wiązadeł i mięśni, które ograniczają wejście do tchawicy. Znajdują się tam dwie błoniaste fałdy zwane strunami głosowymi.

Tchawica i oskrzela – to rury, którymi powietrze transportowane jest do płuc. Ściana ich wzmacniana jest chrząstkami w kształcie podkowy. Chrzęstne pierścienie utrzymują drożność tchawicy i oskrzeli, chronią przed zapadaniem się ich ścian.
Budowa płuc – w płucach oskrzela rozgałęziają się na coraz drobniejsze skrzela płatowe segmentowe płacikowe oskrzeliki tworząc tzw. Drzewo oskrzelowe. Oskrzeliki zakończone są pęcherzykami płucnymi, które tworzą gronko. Ściana pęcherzyka zbudowana jest z nabłonka jednowarstwowego płaskiego oplecionego gęstą siecią włoskowatych naczyń krwionośnych. W pęcherzykach zachodzi dyfuzja gazów. Tlen dyfunduje z pęcherzyka do krwi, CO2 z krwi do pęcherzyka. Prawe płuco składa się z trzech płatów, a lewe z dwóch. Zewnętrzna powierzchnia płuc oraz wewnętrzna powierzchnia klatki piersiowej przepona pokryta są błonami-opłucnymi. Pomiędzy opłucnymi występują wąska hermetyczna przestrzeń jamy opłucnej.

Wdech – skurcz mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i przepony powoduje wzrost objętości klatki piersiowej. W jamie opłucnej powstaje podciśnienie, które rozciąga płuca. W rozciągniętych płucach spada ciśnienie powietrza i zostaje ono zassane – zachodzi wdech.
Wydech – jest aktem biernym wspomaganym przez kurcze mięśni żebrowych wewnętrznych i mięśni brzuch. Żebra w skutek sprężystości powracają do stanu pierwotnego, naciskają na rozciągnięte płuca – następuje wypchnięcie powietrza z płuc – zachodzi wydech