III Rzesza Niemiecka

Społeczeństwo niemieckie (po 1918 roku)

Mamy rok 1919. Niemcy kończą I Wojnę Światową podpisaniem tzw. „traktatu wersalskiego”. Głównymi jego założeniami było pozbawienie Niemiec Alzacji i Lotaryngii, oraz posiadłości kolonialnych w Afryce i na Pacyfiku. Państwo Niemiecki zobowiązało się również do ograniczenia liczebności swojej armii oraz do wypłaty wysokich odszkodowań wojennych dla państw poszkodowanych w konflikcie. Te i wiele innych czynników, takich jak spłata pożyczek zaciągniętych podczas wojny sprawiły pogorszenie się sytuacji gospodarczej państwa. Gwałtownie rosło bezrobocie (nawet bardziej niż teraz w Polsce), ceny żywności szybko rosły. Przeżycie i utrzymanie rodziny stało się bardzo trudne. Naród Niemiecki przez tyle lat przekonany o swojej wielkości, potędze i sile musiał stawić czoła brutalnej rzeczywistości: przegranej wojnie, powszechnemu bezrobociu i jeszcze bardziej powszechnej biedzie. Nastroje społeczne stawały się coraz gorsze. Ludzie żyjący w Niemczech nie wierzyli, że to może się zmienić, ani kogo winić za przegraną wojnę. Kraj „pogrążał się w beznadziei”.

NSDAP – Partia polityczna
Właśnie wtedy „przyszedł” on – Adolf Hitler. Był zwykłym człowiekiem takim samym jak miliony jego rodaków (Hitler urodził się w Austrii, ale czuł się Niemcem, ponieważ wierzył w jedność „narodów germańskich”), tak samo jak oni walczył w okopach I Wojny Światowej jako zwykły żołnierz (został odznaczony za odniesione rany i promowany przez przełożonych do stopnia kaprala). Człowiek ten w przeciwieństwie do innych swoich rodaków wiedział, kogo winić za przegraną wojnę – żydów i komunistów, którzy rzekomo sabotowali Niemcy od środka. Z takimi poglądami szybko zdobywał poparcie weteranów ostatniej wojny jak i wielu osób cywilnych. Po uzyskaniu wystarczającego poparcia społecznego założył w 1921 roku partię polityczną NSDAP (Narodowo Socjalistyczna Partia Robotnicza), która miała poglądy skrajnie reakcyjne, rasistowskie i nacjonalistyczne. Prawie równocześnie z partią powstają przypartyjne Oddziały Szturmowe – Sturmabteilung zwane również S.A. lub brutalnymi koszulami (od wyglądu umundurowania). Tworzyli je młodzi i pewni siebie Niemcy, przekonani o słuszności działań i nieomylności swojego wodza. Członkowie tych oddziałów w przyszłości będą SD – wewnątrzpartyjny wywiad, którego celem było zbieranie informacji na temat członków partii i ich lojalności.
W roku 1932 ma miejsce tzw. „Pucz monachijski”. Ma on na celu przejęcie władzy w Niemczech przez nazistów. Pucz nie udaje się. Hitler zostaje skazany na 5 lat więzienia (odsiedział tylko 6 miesięcy), miesięcy więzieniu pisze książkę „Mein Kampf” („Moja walka”), w której wykłada swoją ideologię. Książkę przetłumaczono na kilka języków.
Rok po nieudanym puczu w Monachium, dokładnie 31 stycznia 1933 roku Adolf Hitler zostaje kanclerzem Niemiec. Umiera prezydent Paul von Hidenburg.
Niedługo po tym, naziści przejmują całkowitą władzę w Niemczech.

Rządy faszystów w Niemczech
W kraju rządzi tylko jedna partia (NSDAP), działalność innych jest zakazana.
Partia skupia w swoich szeregach około 10-15% społeczeństwa. Należą do niej tylko ludzie „zaufani”, którzy nigdy nie kwestionowali jaj ideologii. W oczach społeczeństwa, przynależność do partii to zaszczyt. Młodym Niemcom ideologia partii wpajana jest od samego początku nauczania w szkole, a także poza nią w organizacjach takich jak Hitlerjugent lub w organizacjach dla dziewcząt (nieco później zostaje wprowadzony przymus przynależności do tej organizacji dla chłopców i dziewcząt po ukończeniu 14 roku życia).
Powstała tajna policja państwowa. Zadaniami funkcjonariuszy było śledzenie i wykrywanie osób o poglądach nie pokrywających się z poglądami partii.
Nie istniał monopol informacyjny (to znaczy, że bez trudu można było kupić zagraniczną gazetę). Istniała natomiast propaganda, która miała na celu przedstawieniu faktór w korzystny dla reżimu sposób.