Charakterystyka Scrooge’a.

Ebenezer Scrooge jest głównym bohaterem „Opowieści Wigilijnej” Charlesa Dickensa. Był właścicielem kantoru, którym zarządzał sam od śmierci swego jedynego przyjaciela i wspólnika Jakuba Marleya. Był jedynym żałobnikiem na jego pogrzebie. Stał się jedynym spadkobiercą i jedynym wykonawcą testamentu.

Był to człowiek w podeszłym wieku. Chodził zgarbiony, miał wyostrzone rysy twarzy, haczykowaty nos, zsiniałe usta i zaczerwienione oczy o diabelskim spojrzeniu. „Nie ukrywana niechęć do świata dźwięczała nieprzyjemnie w jego głosie”. Uważał innych za osłów. Ludzie mijali go szerokim kręgiem, ponieważ nigdy się nie rozpogadzał i był odpychający. „Żebracy nie śmieli prosić go o jałmużnę, dzieciom nie przyszłoby nawet do głowy zapytać go o godzinę”. Nie przejmował się, że ludzie od niego stronili, a nawet się z tego cieszył. Nie widział niczego poza czubkiem własnego nosa. Nie przeszkadzał mu mróz ani skwar, ponieważ i tak niczego wokół siebie nie dostrzegał. Uważał wigilię za „bzdury” i „brednie”. Nie świętował jak inni ludzie, tylko cały czas siedział w kantorze. Był człowiekiem skąpym i zgryźliwym. „Sknera nad sknerami”. Nie chciał dać wolnego dnia w Święta Bożego Narodzenia swemu kanceliście. Nazwał to okradaniem raz do roku. Po domu chodził ze świecą. „Lubił ciemność, ponieważ była tania”. Nie obchodził go los ubogich mieszkających w przytułkach. Uważał, że to nie jego sprawa, że wielu biednych ludzi nie może pójść do przytułku albo, że nie ma dla nich miejsc. Jednak po odwiedzinach trzech duchów zmienił się nie do poznania. Stał się wesoły i hojny. Dla małego Tima był jak ojciec. Podwyższył pensje swemu kanceliście. „Mówiono, że nikt tak jak on nie potrafi świętować Bożego Narodzenia”.

Podziwiam Ebenezera Scrooge’a za to, że po odwiedzinach trzech duchów zmienił się z ponurego skąpca i odpychającego dusigrosza w człowieka hojnego i wesołego. Według mnie każdy taki skąpiec powinien się zmienić w podobny sposób.