Mowa i milczenie - rozprawka.

„Nie mów tego, o czym należy milczeć, nie przemilczaj tego, o czym należy powiedzieć” Spróbuję rozważyć sens tego zdania i zastanowić się nad tym, jak ważne jest ono w naszym życiu. Mowa jest bardzo ważną częścią stosunków między ludźmi, ale czy umiejętność milczenia nie jest czymś cenniejszym? Postaram się udowodnić, że kierując się tym mottem zapobieglibyśmy wielu nieporozumieniom i konfliktom, a nawet nieszczęściom.

Poprzez „to, o czym należy milczeć” możemy rozumieć tajemnice i sekrety, które w zaufaniu powierza nam nasz rozmówca, bo jak pisał Adam Mickiewicz:

„Są prawdy, które mędrzec wszystkim ludziom mówi;
Są takie, które szepce swemu narodowi;
Są takie, które zwierza przyjaciołom domu;
Są takie, których odkryć nie może nikomu.”

Zatem są rzeczy, o których nie powinniśmy dyskutować publicznie, ani w dużym gronie znajomych. Jako przykład mogą posłużyć oskarżenia, które są jedynie podejrzeniami, a zostaną wysunięte zbyt pochopnie. W ten sposób można nie tylko skrzywdzić drugą osobę, ale także stracić na opinii w oczach innych ludzi.

Przemilczać natomiast nie należy wydarzeń, które naszym zdaniem w ogóle nie powinny mieć miejsca. Niedawno w telewizji ukazała się bulwersująca wiadomość o rodzicach, którzy przetrzymywali swoją sześcioletnią córkę w ciasnej skrzyni. Sąsiedzi tej rodziny od dawna wiedzieli o całej sprawie, jednak dramat dziewczynki trwał dotąd, dokąd jeden z nich nie odważył się otworzyć ust. Dlatego nie możemy pozostawać bierni wobec tego, co dzieje się dookoła, szczególnie jeśli widzimy, że krzywdzony jest inny człowiek.

Wszystko to prowadzi do wniosku, że w życiu należy kierować się nie tylko intuicją, ale też często zastanowić się nad konsekwencjami słów wypowiedzianych przez nas lub na odwrót: tych, które nie padły, a powinny.