"Bogurodzica" jako zabytek językowo-literacki.

„Bogurodzica” jest najstarszą pieśnią religijną, pierwszym hymnem polskim, śpiewana na ważnych uroczystościach np. wojnach.

1. HIPOTEZY DOTYCZĄCE POCHODZENIA, CZASU I AUTORSTWA „BOGURODZICY”
a) Pochodzenie
- tereny Wielkopolski ze względu na przegłos
- tereny Małopolski ze względu na mazurzenie
- pieśń czeska, która przybyła z dwoma zakonnikami (Cyrylem i Metodym)
b) Czas
- okres X w. ze względu na zakonników czeskich
- okres XIII w. ze względu na największa ilość zjawisk fonetycznych
- okres XV w. ze względu na fakt, iż była śpiewana w bitwie pod Grunwaldem
c) Autorstwo
- św. Wojciech
- uczniowie św. Wojciecha
- czescy autorzy, pisarze

2. ANALIZA LITERACKA. INTERPRETACJA
Pieśń rozpoczyna się apostrofą do Maryi i jej opisem. Podmiot zwraca się do Niej z prośbą o wysłuchanie modlitwy, odpuszczenie grzechów, wstawiennictwo. Druga strofa to zwrot do Jana Chrzciciela z prośbą o chrzest. Trzecia to prośba o pokój na świecie i szczęście w niebie.

3. ŚRODKI ARTYSTYCZNE
- intonacja zdaniowa
- apostrofa
- rymy żeńskie, parzyste, wewnętrzne
- antyteza
- refren („Panie zmiłuj się”)

4. ZJAWISKA FONETYCZNE
-przegłos (np. zwolena)
- palatalizacja (np. Krzciciel)
- archaizmy (np. jąż, jegoż, przebyt)