Wilgotność powietrza i rozkład opadów na świecie.

Wilgotność powietrza – zawartość pary wodnej w określonej objętości powietrza.

Wilgotność bezwzględna – zawartość pary wodnej w jednostce objętości wyrażona w gramach/1m³.

Wilgotność względna – wyrażona w procentach stosunek aktualnej ilości pary wodnej do ilości, która by nasyciła powietrze w danej temperaturze.

Największa ilość pary wodnej znajduje się nad morzami oceanami, jeziorami
i bagnami. Mniej jej jest nad gruntem czy górna granica szaty roślinnej.

Punkt rosy – temperatura przy której następuje stan nasycenia powietrza i kondensacja zawartej w nim pary wodnej.

Najwięcej pary wodnej – strefa równikowa, najmniej – strefa zwrotnikowa.
Jej ilość zmniejsza się wraz z odległością od zbiornika wodnego.

OPADY – deszcz, grad, śnieg. OSADY- szron, rosa, szadź, gołoledź.

Rozkład opadów na Ziemi:
Tereny o najwyższych opadach
- strefa równikowa ameryki Południowej, Afryki, archipelagu Malajskiego.
- wschodni Madagaskar
- poł-wsch. Azja – związane jest to z ukształtowaniem terenu i monsunami
- zachodnia Europa - związane jest to z działalnością prądów
- wschodnie wybrzeża Ameryki Północnej
- tereny górskie
Tereny o najmniejszych opadach
- obszary okołobiegunowe
- pustynie wewnątrzkontynentalne – Sahara, Gobi, Namib (wpływ prądu bengalskiego) pustynia Australii, pustynia Atakama w Andach (prąd peruwiański)
- tereny cienia opadowego – Tybet
- Góry Skaliste w Ameryce Północnej

Roczna suma opadów Ziemi – 850 mm
Największe: 3000 mm strefa równikowa. W Himalajach zanotowano 20 000 mm
Najmniejsze: poniżej 250 mm

Opady zależą od:
- wysokości nad poziomem morza
- ukształtowanie powierzchni
- odległość od oceanu
- szerokość geograficzna

Inwersja opadowa – zjawisko istniejące w wysokich górach, gdzie tylko do pewnej wysokości wzrasta suma opadów, powyżej niej maleją one. Związane jest to z niska temperaturą i brakiem wilgotności.

Cień opadowy – obszar na którym występują małe ilości opadów, gdyż zostały one odebrane przez zasłaniające je wzniesienie od strony wiatrów deszczonośnych.

Przyczyny powstawania pustyń:
- obszary cienia opadowego, gdzie wilgotne powietrze nie ma dostępu ze względu na sąsiedztwo gór lub oddalenie od zbiorników wodnych. Przykład – pustynia Gobi
- działalność zimnych prądów morskich , które ochładzają powietrze, pozbawiając go wilgoci. Przykład – pustynia Atakama
- opadające zimne masy powietrza nagrzewają się i absorbują wilgoć zawartą w atmosferze. W ten sposób na tych obszarach zawsze panuje wyż. Wiatry, które wieją z wyżu do niżu, nie pozwalają na dotarcie w te rejony wilgotnego powietrza znad oceanów. Przykład - Sahara