Życie jest jak teatr w oparciu o uwtory z różnych epok.

Metafora ujmuje życie człowieka jako teatru, ma rodowód antyczny. Pojawia się już u Platona, który twierdził, że świat został stworzony przez istotę wyższą, która jest jednocześnie reżyserem dziejących się na nim wydarzeń. Ludzie przypominają aktorów lub marionetki odgrywające z góry wyznaczoną im rolę. Ta koncepcja zakłada, że los każdego człowieka nie zależy od niego samego, ale od Boga czy fatum.

Jest wiele utworów, które przedstawiają ludzkie życie właśnie w ten sposób. Jednym z nich jest fraszka J. Kochanowskiego pt. „O żywocie ludzkim”. Fraszka ta przedstawia świat jako teatr, występuje tu połączenie toposu świata i teatru z motywem przemijania. Kochanowski wyraża pogląd, że życie ludzkie upływa w trosce o przemijające sprawy doczesne a człowiek jest marionetką, którą po zakończeniu przedstawienia Bóg i tak śmiejąc się włoży do worka z innymi lalkami. Człowiek ukazany w tej fraszce wcale nie przypomina kogoś, kto jest koroną stworzenia jak to pisał Pico Dela Mirandola ale jest lalką, kukiełką czy też marionetką. Kochanowski dochodzi do refleksji, że życie ludzkie jest drobnostką.

Podobnie patrzy na życie ludzkie jeden z bohaterów „Lalki” B. Prusa Ignacy Rzecki. Wprawiając w ruch mechaniczne zabawki zauważa, że świat ludzki jest właśnie takim światem marionetek. Rzecki zauważa, że ludzie podobnie jak te mechaniczne lalki mają ograniczoną swobodę kształtowania własnego losu. Są uzależnieni od wielu okoliczności i ograniczeń które powodują iż tak naprawdę nie wiele mogą w swoim życiu zrobić. Rzecki śmieje się obserwując ten swoisty teatr lalek. Stawia pytanie dlaczego ludzie narażają się i zabiegają o sławę i dobra materialne kiedy to wszystko jest tylko głupstwem tego świata. Rzecki mówiąc głupstwo handel, głupstwo polityka, głupstwo całe życie dochodzi do tego samego sformułowania, co Jan Kochanowski.

Refleksja tych dwóch autorów żyjących w różnych epokach historyczno literackich, zwraca uwagę na zbieżność zbieżność poglądów, na życie człowieka tych dwóch twórców. Obaj przyjmują pesymistyczną koncepcję zakładającą zdeterminowanie życia ludzkiego.