Jak być patriotą.

Co to jest Patriotyzm?

Odpowiedź z pozoru jest bardzo prosta - jest to “umiłowanie Ojczyzny”.

Kogo dzisiaj w naszym kraju nazwiemy patriotą?. Czy patriotami można nazwać tych, którzy wyjechali za granicę pracować dla obcego kraju, dla zagranicznego właściciela i tęsknią za krajem i za rodziną, a gdy już trochę zarobią przyjeżdżają, kupują sobie ziemię i budują nowy dom, aby mogli wracać na urlop do Ojczyzny. Czy patriotami można nazwać Rząd, który doprowadził do zlikwidowania zakładów pracy lub ich sprzedaży zagranicznym biznesmenom?. Kto dziś nauczy młodzież miłości do ojczystego kraju?.

W dzisiejszych szkołach uczy się języków obcych, geografii, matematyki, historii. Nikt jednak nie uczy młodzież miłości do Ojczyzny. Uczeń szkoły podstawowej nie zna znaczenia słowa patriotyzm, a dla młodzieży patriotyzm ujawnia się po meczu piłkarskim ulubionej drużyny. Jak mówi poeta Władysław Broniewski w wierszu „Bagnet na broń” – „Czy dzisiaj kiedy przyjdą podpalić dom, ten w którym mieszkasz Polskę, kto dziś ze snu podnosząc skroń stanie u drzwi z bagnetem w ręku, by bronić Ojczyzny?”, by bronić polskiej kultury?, by bronić polskiego narodu?. Czy tego wszystkiego będzie bronić NATO i Unia Europejska, kiedy Polska będzie Krajem Nadwiślańskim, kiedy Polska będzie krajem na kresach Europy?.

Problem wydaje się wart zastanowienia w związku z wszechogarniająca dezorientacją narodu polskiego, a w szczególności młodego pokolenia...

W tysiącletniej historii Polski bywały okresy utraty niepodległości: 123 lata zaborów, okupacja hitlerowska, 45 lat PRL-u. Wtedy wszelkie działania (łącznie z oddaniem życia) zmierzające w konsekwencji do odzyskania Ojczyzny, należy uznać za patriotyczne. Tak więc łatwiej jest zdefiniować postawę patriotyczną w czasach kiedy nie mieliśmy wolności i suwerenności. Odnosząc się do najbliższej przeszłości, jednoznacznie patriotyczną postawą była różnorodna działalność, zmierzająca do obalenia władzy komunistycznej w Polsce i uzyskania prawdziwej wolności dla Ojczyzny. Dużo trudniej zdefiniować patriotyzm w dzisiejszej rzeczywistości.

Upadł bowiem komunizm i PRL, ale nie upadła “przewodnia siła” jaką była PZPR, która przemianowała się na Sojusz Lewicy Demokratycznej. I oto mamy paradoks, naród polski po krótkiej euforii z odzyskania niepodległości zaczyna wierzyć partii wywodzącej się z antynarodowej i antypatriotycznej siły jaką była przecież PZPR.

Patriotyzm jest to cecha, należąca do najważniejszych dla danego społeczeństwa. Prawdziwy patriota kocha swoją Ojczyznę i jest w stanie dla niej poświęcić swoje życie. Rozumie potrzeby jej mieszkańców, jej historię (choć niekoniecznie musi ją dokładnie znać) i stara się aktywnie uczestniczyć w jej rozwoju, traktując to działanie, jako służbę dla niej. Doskonale rozpoznaje zagrożenia dla jej bytu. Zależy mu na rozwoju kulturalnym i oświatowym społeczeństwa. Bardzo boli go wszelka niesprawiedliwość społeczna, a szczególnie, gdy krajem rządzą; karierowicze, nieudacznicy, aferzyści i osoby odpowiedzialne za prześladowanie, torturowanie i mordowanie niewinnych ludzi.

W jego oczach Ojczyzna powinna być suwerenna i sprawiedliwa, a rządzący nią, patriotyczni, szlachetni, mądrzy i o wysokim morale, a słowa "Bóg, Honor, Ojczyzna", ich wewnętrznym przykazaniem.

Patrioci kochają tradycje, nie znoszą chamstwa, starają się dawać dobry przykład i są o wiele skromniejsi niż większość z nas, dlatego trudniej im przebijać się przez ten "mur głupoty i bezduszności", jaki sami stworzyliśmy i jaki nas wszystkich otacza. Nie chcą uczestniczyć w nieczystych przedsięwzięciach ani działać na szkodę drugiego człowieka.
Zdeterminować mogłoby ich tylko zagrożenie dla kraju. Dopiero wówczas nie przebieraliby w środkach, nawet z krwawą rewolucją włącznie, przykład - majowy zamach stanu, marszałka Józefa Piłsudskiego w 1926 r. Wartości etyczne uważają za uniwersalne, wyznaczające kierunek rozwoju istoty ludzkiej, który nie zagraża degradacji społeczeństwa, a wprost przeciwnie, podnosi jego morale, a tym samym zdolność przetrwania w Państwie, bez względu na system, jaki ono przyjęło.

Warto też podkreślić, że patriotyzm nie ma nic wspólnego z nacjonalizmem, który przez niektórych, nie wiadomo dlaczego, uważany jest za wyższą formę patriotyzmu.
Nacjonalizm, tak samo, jak faszyzm, komunizm, socjalizm, rasizm itd., są narzuconymi człowiekowi i obcymi jego naturze - ideologiami. Przy czym nie ideologie są tu najważniejsze, a ludzie, którzy je reprezentują.

Ludzie pozbawieni wyobraźni, łatwo mogą ulec każdej ideologii, w tym nacjonalizmowi, socjalizmowi czy różnym sektom. Patriota, czyli człowiek z dużą wyobraźnią - nigdy.

Wsłuchajmy się w słowa wiersza naszej Laureatki Nagrody Nobla Wiesławy Szymborskiej:

„Ziemio ojczysta ziemio jasna
Nie będę powalonym drzewem
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością smutkiem duszą gniewem
Nie będę jak zerwana nić
Odrzucam pusto brzmiące słowa
można nie kochać cię i żyć
ale nie można owocować”.

Moim zdaniem nie można żyć w kraju, w społeczeństwie i być nieczułym na jego problemy, bo wówczas jesteśmy jak drzewo bez korzeni, które za płytko wrosło w ziemię ojczystą. Patriotyzm przejawia się w naszej czynnej postawie, żywym reagowaniem na wszelkie problemy mające miejsce w kraju. Trudno mówić o postawie zaangażowanej, gdy znaczna część społeczeństwa nie uczestniczy w wyborach, referendach, które przecież mają decydować o istotnych dla Polski i wszystkich Polaków sprawach. Los Polski jest w naszych rękach. Nie zmarnujmy szansy nam danej. Ten czas jest nasz i dla nas. Bądźmy prawdziwymi Polakami i Patriotami.