Skawiński - charakterystyka

Głównym bohaterem nowel Henryka Sienkiewicza pt. ”Latarnik” był Skawiński. Był on Polakiem przebywającym na emigracji już 40 lat. Musiał wyjeżdżać z kraju ponieważ brał udział w powstaniu listopadowym. Tułał się po całym świecie. Gdy miał ok. 70 lat postanowił gdzieś osiąść na stałe. W Aspinwall otrzymał posadę latarnika.

Skawiński był zdrowym, dobrze zbudowanym, bardzo mocno opalonym mężczyzną. Jego postawa i ruchu wskazywały na to że był kiedyś przez jakiś czas żołnierzem. Twarz miał smutną i zmęczoną, ale za to uczciwą. Miał białe włosy i niebieskie oczy.

Polak był dobry, zawzięty, wrażliwy na losy innych i łagodny. Cechowała go samodzielność, opanowanie, odwaga, duża ufność, prostolinijność cierpliwość i wytrwałość. był bardzo pracowity. Wykonywał bardzo dużo różnorakich zawodów (przeważnie fizycznych). Był między innymi: kopaczem złota, poszukiwaczem diamentów, harpunnikiem, farmerem, strzelcem rządowym w Indiach Wschodnich. Brał udział w wielu wojnach m.in. wojnie secesyjnej i karlikowskiej. Wielokrotnie odnosił rany na polu bitwy, lecz za swoje dokonania otrzymywał różne odznaczenia. W jego życiu spotkało go wiele rozczarowań, niepowodzeń, np. spalił się jego warsztat kowalski, dostał się w ręce Indian, statki na których służył rozbiły się.

Podczas bycia latarnikiem Skawiński był szczęśliwy, radosny, zadowolony z życia, rozmarzony. Jednak nadal tęsknił za ojczyzną – Polską. Pewnego dnia wraz z paczką z żywnością otrzymał książkę Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”. Podczas lektury tak się rozmarzył i rozkojarzył, że zapomniał zapalić latarnię. Skutkiem tego było rozbicie się statku i w konsekwencji Skawiński został zwolniony.

Emigrant musiał od nowa tułać się po świecie i szukać nowego miejsca w którym mógłby się osiedlić. Moim zdaniem Skawiński jest postacią pozytywną. Takich ludzi jak Skawiński po powstaniu listopadowym było bardzo dużo.