Poeta rozmawia z muzami. Przeprowadź analizę porównawczą fraszek: Ku muzom Jana Kochanowskiego i Ad Musas Jana Andrzeja Morsztyna

Mimo iż obie fraszki są pisane w zupełnie innych epokach, zwracają się jednak ku jednym osobom i w jednej sprawie. Są różne od siebie, ale w niemożliwy sposób podobne. W obu wierszach, podmiotem lirycznym jest poeta, który w rozbudowanej apostrofie zwraca się do Muz mieszkających na parnazie, Prosi je o wenę twórczą i zapewnienie nieśmiertelności jego pracom. W fraszce JK. Poeta przedstawia siebie jako osobę skromną, pisze skromnym językiem, nie chce bogactwa i nie żąda uwagi od innych. pragnie by jego twórczość poetycka istniała po jego śmierci, zatrzymała się w pamięci ludzkości. Wtedy i on ze swoimi utworami będzie nieśmiertelny.

Muzy były to panny te, mieszkające na parnazie, były 9 córkami zeusa, opiekunkami sztuk pięknych i nauk. W fraszcze Ad musas morsztyn zwraca się do nich tak jak kochanowski i prosi o natchnienie póki sam jeszcze żyje, by móc stworzyć kolejne dzieła. w drugiej połowie wiersza mówi że póki jeszcze żyje, niech dodadzą mu weny,a on, obdarowany weną, stworzy piękne dzieła, chwaląc je i ich żywot, a gdy umrze, na nagrobku zamieści tablicę, z napisem mówiącym o ich przysłudze dla niego, że jego twórczość, była ich zasługą. ich dziełem.

Rodzaj łączy obu autorów. oboje pisali lirykę, jednak Kochanowski pisał w epoce renesansu znanej jako epoka odrodzenia obowiązującej w xv - xvi w. i napisał fraszkę ( krótki utwór rymowany, o składzie wierszowanym) , podczas gdy Jan morsztyn napisał epigramat (nazywany również inskrypją, krótki utwór poetycki w formie aforymzu tekstu inskrpcji, zwykle krótki, przeważnie dwuwierszowy) w czasach pełnej przepychu, bogatej w zdobnictwo epoki barokowej trwającej od xvi - xviii w.

Podsómowując interpretację obu tyh utworów. Mimo dwóch różnyh autorów innych epok oraz gatunków literackich, oba utwory są prawie że identyczne. Zwracają się do jednych i tych samych osób. Są prośbą o wenę do opiekunek sztuk pięknych. W obu autorzy wychwalają panny i oddają im cześć, oraz obiecują wdzięczność i okazywanie śladów ich działalności w twórczości poety.