Analizując podane fragmenty powieści Zofii Nałkowskiej Granica przedstaw obraz Justyny z Zenonem w oczach różnych bohaterów powieści. W kontekście całej powieści wyjaśnij, jakie konsekwencje wynikają z zestawienia odmiennych spojrzeń na bohaterów

Powieść Zofii Nałkowskiej "Granica" jest powieścią psychologiczną. Narrator w tym utworze jest trzecioosobowy, ponieważ opisuje co widzi. Opisuje on różne punkty postrzegania bohaterów przez innych bohaterów i przedstawia te postawy w sposób obiektywny, gdyż nie wyraża własnej opinii na ten temat.

Zenon uważał ze Justyna jest ulubienica matki a jej wygląd nie wskazuje na jej niski status społeczny. Zauważył że matka ma dobre stosunki z Justyna. Kiedy już Zenon układa sobie życie z Elżbieta Justyna staje się w jego oczach służąca, dziewczyna mila która budzi jedynie współczucie, a nie jak kiedyś pożądanie. Chce się jej pozbyć ponieważ jest dla niego natrętną kochanką. Justyna jest gotowa z miłości zrobić dla niego wszystko. Czuje się samotna, opuszczona po śmierci matki i po tym jak Zenon już jej nie chce. Wkrótce staje się w jego życiu tą druga tworząc trójkąt miłosny z Elżbietą, która jest ważniejsza dla Zenona.

Elżbieta zna Justynie z opowieści Zenona, który przedstawiał ją jako kogoś wyjątkowego. Ona jednak widzi przed sobą prostą, ordynarną, pospolicie ubraną kobietę. Ma świadomość, że Zenon idealizował Justynę („Justyna fikcyjna, Justyna Zenona”). Nie jest obiektywna. Jako kobieta zdradzona i skrzywdzona widzi w niej tylko zło („pospolita, kłamliwa i głupia prostaczka”). Ocenia Justynę nie obiektywnie, ale przez pryzmat stosunku do niej Zenona. Wie jednak ze jest ona bliska Zenonowi ze względu na dziecko które maja razem. Ma świadomość tego ze Justyna ma większe prawo do niego.

Postrzeganie Justyny przez Zenona jednak się zmienia. Widzi w niej tylko służąca, jednak potem przypomina sobie ze łączył ich romans, który stawał mu na drodze do szczęścia z Elżbietą. Miał jednak świadomość tego ze w pewnym momencie swego życia czyli po śmierci matki była ona samotna i cierpiąca, dlatego jej pomógł. Zenon rozumie ze powtórzył błędy ojca wdając się w romans ze służącą, zdradzając tym Elżbietę. Jednak tłumaczy się sam przed sobą ze ta sytuacja była pomocą dla dziewczyny którą los okrutnie doświadczył, kiedy to zmarła jej matka i straciła prace. Od Elżbiety oczekiwał zrozumienia mimo ze czul się winny całej tej sytuacji. Opisując jej to cale zajście postrzega to jako coś wyjątkowego a nie tylko jako romans, gdyż dla niego nie było to aż takie złe.

Justyna uważała, że gotowa była do wszelkich poświęceń i wyrzeczeń z miłości do Zenona. Kochała go bezgranicznie, kiedy spotkała go ponownie, wierzyła, że nic złego jej się już nie stanie, że ją obroni i jej pomoże.

Nie chciała poświecenia Zenona, dla jego dobra pozbyła się niechcianej przez niego ciąży.Po tym wszystkim Justyna z poczucia krzywdy i nieszczęścia próbuje zabić Zenona.

Człowieka jest istotą w swej naturze zbyt skomplikowaną, aby móc go określić jednoznacznie. Równie trudna jest samoocena, bo także my sami nie wiemy o sobie wszystkiego. Patrząc na samych siebie ludzie dostrzegają tylko to co chcą, mylą się w samoocenie, co prowadzi do nieszczęść, komplikacji. W powieści ukazane zostały różne spojrzenia na bohaterów, powodują one że jesteśmy w stanie dostrzec czynniki wpływające na ich zachowania. Widzimy jak z różnych punktów widzenia, wygląda sytuacja Zenona i Justyny.