Różne oblicza buntu na podstawie mitów o Prometeuszu, Syzyfie, Demeter i Korze.

Bunt jest to sprzeciw, protest, opór; to nie godzenie się z inną opinią, czy postawą, to sprzeciwienie się jakimś nakazom lub zakazom.
Prometeusz to przykład buntownika, który chcąc zadbać o dobro istoty, którą stworzył z gliny, łamał zasady i prawa bogów. Z rydwanu Heliosa ukradł iskrę ognia, którą dał ludziom, aby się ogrzali. Zniewarzył tym czynem potęgę Zeusa, ale nie bał się go i wymyślił coś innego. Zabił byka i podzielił go na dwie części. Poprosił Zeusa, by wybrał sobie jedną z części, a drugą zostawił dla ludzi. Zeus wybrał ładniejszą część i strasznie się rozzłościł, gdy pod warstwą śnieżnobiałego tłuszczu znalazłsame kości. Za ten czyn ukarał ludzi zsyłając na nich Pandorę (nieszczęścia), a Prometeusza Hefajstos zakuł w kajdany na najwyższym szczycie gór Kaukaz, gdzie codziennie orzeł wyszarpywał mu odrastającąna nowo wątrobę.
Za znieważenie boga i przeciwstawienie się jego zasadom, Prometeusz poniósł straszną karę, ale jego postawa była pozytywna, gdyż zrobił to wszystko dla dobra ludzi, żeby nie było im zimno, i żeby nie byli głodni.
Król Syzyf, władca pięknej i bogaej krainy zwanej Koryntem, był ulubieńcem bogów. Dzeus często zapraszał go na uczy do Olimpu. yzyf wracając na ziemię opowiadał ludziom plotki o bogach i pewnego razu zdradził tajemnicę dzeusa, który miał przez to przykrości. Za plotkarstwo król Koryntu został skazany na śmierć, a ten stawił opór nie tylko rozkazowi boga, ale i śmierci. Żył bardzo długo, był silny i zdrowy, jednak po latach przypomniano sobie w piekle o upartej i zbuntowanej duszy. Kiedy zabrano go do podziemi Hadesu, otrzymał za karę głaz, który musiał wtoczyć na szczyt góry. Syzyf był jednak nadal silny, więc sądził, że z łatwością wtoczy ten głaz, jednak przed samym szczytem głaz wyślizgiwał mu się z rąk i musiałzaczynać pracę od początku.
Sprzeiwienie się karze śmierci za plotkę nie jest postawą negatywną.
Natomiast przypadek Demeter i Kory tródno jest uznać za przykład buntu.
Persefona byyła grzeczna i posłuszna, ale zerwała zakazany kwiat. Uważam, że to była raczej pokusa, ciekawość, chęć poznania czegoś nowego. Jednak czyn ten został odebrany jako bunt, bo matka sądziła, że Kora zerwała kwiat narcyza by zrobić jej na złość. Kiedy Persefona zniknęła w czeluściach Tartaru, Demeter bardzo cierpiała po stracie córki i w swej rozpaczy okryła pola żałobą.
Sądzę, że w postawie Demeter również nie możemy doszukiwać się protestu, była matką, a brak dziecka był przyczynątego, że nic nie sprawiało jej radości, a tym bardziej kwieciste łąki.

Przedstawione przykłady postaci, które dopuściły się sprzeciwienia zakazom, możemy podzielić na dwie grupy. Jedna grupa, to świadomi buntownicy, czyli Prometeusz i Syzyf, a druga to nieświadoma buntu Persefona i Demeter, których uczucia zostały odczytane jako śprzeciwienie się zakazom i protest z żalu. Jednak wszyscy zostali ukarani za swój bunt. Prometeusz na poamiątkę cierpień musiał nosić pierścień z odłamkiem Kaukazu, a Syzyf musi wtaczać głaz na szczyt skały. Natomiast Kora zostałą na zawsze skazana na rozłąkę na pół roku z matką i na pół roku z mężem, a Demeter ciągle traci córkę na sześć miesięcy.