Czy Twoim zdaniem, bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza mogą być wzorem dla współczesnego czytelnika? Odwołując się do przeczytanej przez ciebie powieści Sienkiewicza, napisz rozprawkę z elementami charakterystyki wybranej przez Ciebie post

Twórczość Henryka Sienkiewicza jest bogata w wiele postaci godnych naśladowania, wzbudzających podziw.
Takie Powieści jak „Krzyżacy”, „Quo Vadis” czy Trylogia” obfitują w bohaterów, którzy swoim postępowaniem, odwagą, szlachetnością i poświęceniem stają się wzorem dla innych.
Mam tu na myśli Marka Winicjusza, Zbyszka z Bogdańca, Michała Wołodyjowskiego czy wreszcie Andrzeja Kmicica. Jednak mnie najbliższy wydaje się Andrzej Kmicic. Była to postać, która przeszła całkowitą metamorfozę. Transformacji uległo zarówno zachowanie jak i sposób postrzegania życia.
Początkowo Kmicic był człowiekiem nafaszerowanym złymi cechami. Była to postać bardzo wybuchowa, bezmyślna i agresywna. Z pewnością mogę stwierdzić, że nie potrafiłby poświęcić się dla ojczyzny, gdyż nie pozwalała mu na to jego duma. Jego sprawy były zawsze najważniejsze i nie obchodziło go, czy te sprawy dobrze wpływają na innych. Miał swoich kolegów z którymi jeździł podpalać wioski oraz pić w barach. Jednak pewnego dnia Andrzejowi „zadzwonił dzwonek”, oznajmiający mu, że musi się zmienić. Tym „dzwonkiem” była Oleńka Billewiczówna, która dowiadując się o wybrykach Kmicica porzuciła go. Wtedy Andrzej diametralnie się zmienił. Z wielkiego egoisty i hulaki stał się człowiekiem odważnym, szlachetnym i gotowym do poświęceń.
Po odejściu Oleńki, Andrzej nadal ją bardzo kochał. Wtedy właśnie postanowił porzucić stare zwyczaje i rozpocząć nowy etap w swoim życiu. Wymagało to od niego wiele odwagi, zawziętości i poświęcenia. Za przykład mógłbym podać prawie każde wydarzenie, w którym brał udział podczas jego „nowego życia”. Na przykład obrona Częstochowy, gdzie Kmicic, a wten czas Babinicz, wykazał się wielką odwagą i poświęceniem dla ojczyzny wysadzając armatę Szwedów.
Innym przykładem na poświęcenie Kmicica dla ojczyzny jest obrona króla Jana przed wycofującymi się już Szwedami którzy zasadzili się z zasadzką na króla. Kmicic jednak się nie ugiął. Wymagało to od niego niebywałej odwagi i siły woli. Szwedów było więcej i to oni dyktowali warunki w tej grze. Mimo wszystko Andrzejowi udało się obronić króla. Jednak nie obyło się wtedy bez szkód. Babinicz został wtedy ciężko ranny i wyjawił, iż nie jest tym za kogo się podawał, lecz Kmicicem. Król wtedy wybaczył mu jego wszystkie złe uczynki wyrządzone przeciwko Polsce. Natomiast Oleńka, gdy dowiedziała się wszystkiego w Lubiczu wróciła do Andrzeja.
Historia Kmicica opisana w „Potopie” pokazuje współczesnemu czytelnikowi nie tylko czym jest prawdziwa odwaga i męstwo, ale także to, że może on zawsze zmienić swoje życie na lepsze, z tym, że potrzebuje do tego odpowiedniego impulsu. W przypadku Andrzeja było to odejście jego ukochanej, co w teraźniejszym świecie też się często zdarza. Ale takim impulsem może być wszystko - począwszy od „pałki” w dzienniku, po stratę kogoś bliskiego.
Moim zdaniem bohaterowie powieści historycznych Henryka Sienkiewicza mogą i powinny być wzorem dla współczesnego czytelnika. Ich osobowość pokazuje nam podstawowe wartości jakimi powinniśmy się kierować. Mówię tu między innymi o odwadze i szlachetności gdyż dziś po świecie chodzi pełno egoistów, którzy swoją tchórzliwością i przebiegłością starają się spełnić swoje zachcianki nie patrząc na dobro innych. Wydaje mi się, że tacy ludzie też potrzebują impulsu aby dostrzec siebie jakimi są i starać się zmienić na lepsze.