Ewolucja i jej dowody.

Naukowy, porównując w trakcie wieloletnich badań organizmy występujące na Ziemi, doszli do wniosku, że wszystkie istoty żywe są ze sobą spokrewnione. Na tej podstawie ustalono, że kot domowy, tygrys i lew należą do rodziny kotowatych, ponieważ charakteryzują się podobną budową ciała i trybem życia. W ten sam sposób wyodrębniono rodziny psowatych czy słoniowatych. Wszystkie zwierzęta z tych rodzin mają jednakowy plan budowy szkieletu, zróżnicowane zęby i karmią swoje młode mlekiem,l ustalono zatem, że należą one do gromady ssaków. Kiedy porównano ssaki, ptaki, gady, płazy i ryby, okazało się, że ich szkielety składają się z czaszki, kręgosłupa i zwykle różnie wykształconych kończyn. Połączono je więc w grupę kręgowców. Gatunki blisko spokrewnione miały wspólnego przodka stosunkowo niedawno, natomiast dalekie pokrewieństwo świadczy o odleglejszych wspólnych korzeniach. Nawet słoń i bakteria są ze sobą w pewnym stopniu spokrewnione. Wszystkie organizmy wywodzą się od wspólnego praprzodka, od jednej najprostszej formy życia. Na podstawie tego odkrycia naukowcy wysnuli wniosek, że wszystkie organizmy podlegają ewolucji. Jest to proces stopniowych zmian budowy ciała, sposobu życia, upodobań pokarmowych lub innych cech gatunkowych, prowadzący do powstania nowego gatunku. Zmiany te są powodowane presją przekształcającego się środowiska. Z czasem z gatunku wyjściowego, zwanego przodkiem, powstaje kilka gatunków potomnych. Następstwem tych procesów jest ogromna różnorodność istot żywych. Ewolucję potwierdzają bezpośrednie oraz pośrednie dowody. Pochodzą one z różnych dziedzin nauki, między innymi paleontologii, anatomii, a także genetyki. Bezpośrednie dowody ewolucji stanowią między innymi skamieniałości. Są to szczątki i ślady działalności organizmów zachowane w osadach skorupy ziemskiej. Po śmierci organizmu jego ciało rzadko się zachowuje Najszybciej rozkładają się organizmy o miękkim ciele, takie jak dżdżownice. Miękkie części ciała dużego zwierzęcia,jeżeli nie zostaną zjedzone, rozkładają się w ciągu kilku dni czy tygodni. Kości oraz inne twarde części w wilgotnym klimacie lub zakwaszonym osadzie rozkładają się w ciągu następnych kilkunastu miesięcy lub kilku lat. W takim wypadku skamieniałości nie powstają. Tworzą się one jedynie wtedy, gdy rozkład ciała jest z jakiegoś powodu niemożliwy - nie mają do niego dostępu padlinożercy, bakterie ani też grzyby. W skałach osadowych kuli ziemskiej znajdują się miliony skamieniałych szczątków organizmów, między innymi liście, fragmenty pni, kości, zęby czy także muszle. Zmumifikowane zwłoki całych organizmów zachowują się w wyjątkowych sytuacjach, na przykład gdy zwierzę zostanie przysypane popiołami wulkanicznymi lub uwięzione w bursztynie - stwardniałej żywicy. Szczególnym rodzajem skamieniałości są ślady działalności organizmów, na przykład gniazda i nowy, kości obgryzione przez drapieżniki, skamieniałe odchody, a także tropy. Skamieniałości są ważnym źródłem wiedzy o przeszłości. Na przykład z pyłków i zarodników roślin naukowcy potrafią wyczytać wiele informacji o florze i klimacie poszczególnych epok. Warunkiem utworzenia skamieniałości jest szybkie zagrzebanie szczątków organizmu na przykład w osadach przynoszonych przez wodę. Następuje wówczas proces kamienienia, który polega na zastąpieniu tkanek przez minerały, takie jak krzemionka czy też węglan wapnia.
Teoria ewolucji zakłada nie tylko powiązanie ze sobą poszczególnych gatunków, lecz także pokrewieństwo dużych grup organizmów, np. ryb, płazów, gadów, ptaków i ssaków. Założenie to potwierdzają szczątki form pośrednich, czyli organizmów łączących w sobie cechy dwóch różnych grup systematycznych.