Ocena postawy Rolanda.

Oceń postawę Rolanda - dlaczego idealny rycerz nie chcial użyć rogu-rozprawka.

Tak jak w każdej epoce dziejów Ziemi, tak i w Średniowieczu powstały pewne wzory ludzkich cech, do których dążył każdy, tak kształtował swą osobowość by je osiągnąć. Wzorem wszelkich męskich cnót była tu postać rycerza. Na to zaszczytne miano mogli zasłużyć tylko nieliczni, którzy wykazali się swą pobożnością, byli walecznymi, odważnymi wojownikami, oddanymi władcy, ojczyźnie oraz jedynej damie swego serca. Rycerz wówczas powinnien posiadać wiele pozytywnych cech, takich jak choćby mądrość, dzielność i wytrwałość, a najważniejszymi wartościami którymi rycerz kierował się w życiu był " Bóg, honor i ojczyzna".

Jako doskonały rycerz posiadający wszystkie te cechy, ukazuje się nam hrabia Roland, główny bohater"Pieśni o Rolandzie".

Moim zdaniem postać odgrywająca ogromną rolę w sztuce i literaturze. Postać, która ukazuje prawdę o człowieku, często zgubnie dążącym do nieosiągalnego ideału. Roland-odzwierciedlenie rycerza bez skazy. Wiernego chrześcijanina, człowieka bardzo pobożnego, walczącego w imię wiary. Jak wzorcowy rycerz średniowieczny Roland uwielbia niebezpieczeństwo i poszukuje go, bo dzięki tym groźnym sytuacjom może ukazać swą odwagę i siłę oraz zdolności przywódcze. Udowodnic jak bardzo jest wierny swemu władcy, królowi Karolowi, ile znaczy dla niego honor i ojczyzna.

Roland jak chyba każdy człowiek, chce najlepszym, najdoskonalszym, a swym zachowaniem chce wznieść się na piedestał. Przede wszystkim panicznie boi się uznania go przez społeczność za tchórza. Hańba przecież była dla rycerza wówczas czymś najgorszym.

Roland bierze udział w niebezpiecznych potyczkach, a w decydującym starciu wojsk z przeciwnikiem nie wzywa pozostałych oddziałów króla na pomoc. Ma możliwość uratowania podwaładnych i wykazania się rozwagą. jednak tego nie czyni, nie decyduje się zadąć w magiczny róg by poinformować władcę o zagrożeniu. Według mnie Roland przewiduje klęskę, ale woli poświęcić życie swych towarzyszy, setek żołnierzy niz być posądzonym o brak odwagi. Ponad wszystko cenił swój honor, nawet ponad życie swoje i innych.

Jakże jest to podobne zachowanie do dzisiejszych ludzkich reakcji: " Najważniejsze by nikt nie uszczerbił mojego własnego pancerzyka, najważniejszy jestem ja i to co o mnie powiedzą inni-bedę dążył do swoich celów, by osiągnąć sukces - nawet po trupach".

Chwilę "przebudzenia", doznania prawdy Roland zauważa dopiero gdy stoi nad stertami ciał swych rodaków Francuzów, gdy sam jest poważnie ranny i dopiero wtedy z całych sił zadął w róg. Gdy było już za późno.

W tej sytuacji z ideałem średniowiecznego rycerza kłócą się pycha i egoizm Rolanda. Bohater jest tylko na zawnątrz taki idealny, bez skazy, wewnątrz duszą się wszelkie ludzkie pochwały. w tym wypadku własnie ukazuje sieegoizm, który prowadzi do tak tragicznego przebiegu zdarzeń. Przewagę nad ozytywną częścią duszy Rolanda bierze ta ciemniejsza strona. Nikt nie jest nieomylny i Roland, moim zdaniem, żadnym prawem nnnie powinnien mieć możliwości decydowania o losach tylu ludzi. Zbyt duże pojawia się tu ryzyko błędnych decyzji. Jedyne co moze w jakis minimalny sposób usprawiedliwić rycerza to fakt, iż przed śmiercią przechodzi on zmianę i żałuje, że zapomniał o odpowiedzialności za swoich rycerzy.

My, ludzie żyjący w świecie teraźniejszym, powinniśmy wyciagnąć z historii pewne wnioski. Ludzka pycha nie po raz pierwszy i nie ostatni została ukazana. Czy warto byćkolejnym Rolandem? odpowiadać za czyjeś losy, jego nieszczęscia?

Każdy po części ma w sobie coś z egoisty, taka jest już ludzka natura, ale może postarajmy się by każdy sam w sobie jak najbardziej zdusił tę cechę.