Charakterystyka serca

Serce położone jest w śródpiersiu. Jest czterodziałowe, zbudowane z dwóch przedsionków i dwóch komór. Ma charakter żylno-tętniczy, ponieważ przez jedną część (prawą) płynie krew żylna, a przez drugą część płynie krew tętnicza. Ściana serca jest trójwarstwowa. Od zewnątrz : nasierdzie (ochronna), śródsierdzie (mięśniowa) oraz wsierdzie (wyściela wnętrze serca) Najistotniejszą warstwą jest śródsierdzie (zbudowane z mięśnia poprzecznie prążkowanego serca). Komory mają grubszą warstwę mięśniową, przedsionki są cienkościelne. Komory muszą mieć odpowiednie ciśnienie, by pompować krew. Prawa komora wypycha krew tylko do małego obiegu, lewa wypycha do dużego obiegu. Grubość zależy od tego jak duże ciśnienie musi mieć dana część serca. W sercu mamy 4 zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi. Na granicy komór i przedsionków znajdują się zastawki trójdzielne i dwudzielne. Pomiędzy lewym przedsionkiem a lewą komorą jest zastawka dwudzielna, a między prawym przedsionkiem i prawą komorą jest zastawka trójdzielna. Jedna zastawka półksiężycowata umieszczona jest między lewą komorą a aortą, a druga znajduje się między prawą komorą a pieniem płucnym. W sercu mamy także rozruszniki, które pobudzają serce do skurczów. Rozruszniki te to zmodyfikowane włókna mięśnia, które przejęły funkcje nerwowe. Dzięki rozrusznikom serce wykazują automatyzm (to znaczy, ze serce pracuje niezależnie od układu nerwowego). Mamy trzy rozruszniki, w tym jeden podstawowy, czyli węzeł zatokowo-przedsionkowy. Leży on w ścianie prawego przedsionka. Generuje impulsy z częstotliwością około 70 uderzeń na minutę. Oprócz węzła mamy jeszcze dwa rozruszniki. Węzeł przedsionkowo-komorowy znajduje się między prawym przedsionkiem a prawą komorą. Generuje impulsy z częstotliwością około 50 uderzeń na minutę. Gdyby został uszkodzony węzeł zatokowo-przedsionkowy, ten byłby w stanie go zastąpić. Trzeci rozrusznik to pęczek Hissa. Umiejscowiony jest w przegrodzie międzykomorowej. Generuje impulsy z częstotliwością około 30-40 uderzeń na minutę. Odchodzą od niego włókna Purkiniego. Te włókna rozprowadzają pobudzenie na całe komory. Serce na zewnątrz posiada tzw. naczynia wieńcowe.