Wybitni uczeni w historii świata - Galileusz i Isaac Newton

Galileusz (1564 - 1642) - fizyk i astronom włoski. Żeby nauka mogła się rozwijać, uczeni powinni przeprowadzać doświadczenia i obserwacje, wyciągać wnioski i objaśniać ich znaczenie. Dziś rozumiemy to doskonale. Ale to Galileusz pierwszy odważył się powiedzie, że uczonemu nie wolno przyjmować za prawdę wszystkiego, co twierdzą inni - ma on obowiązek eksperymentować i myśleć. Obserwując niebo, wywnioskował, że Kopernik miał rację - wszechświat jest w ciągłym ruchu, a Ziemia obraca się wokół Słońca. Z całych sił starał się przekonać ludzi do tej prawdy. Zbudował lunetę, obmyślił termoskop do pomiaru temperatury, zajmował się zasadą ruchu wahadła, ale nauka zawdzięcza mu przede wszystkim to, że bronił wolności myśli i określił, jak w sposób naukowy badać rzeczywistość.
Słynna Krzywa Wieża w Pizie, rodzinnym mieście Galileusza, posłużyła mu w doświadczeniach naukowych. Badając ruch spadania, uczony zrzucał z niej różne przedmioty. Doszedł do wniosku, że wbrew temu, co się sądzi, lżejsze i mniejsze przedmioty wcale nie spadają wolniej niż cięższe i większe. Opracował prawo fizyki mówiące o prawidłowościach spadania ciał.
Galileusz odwołał swoje poglądy, gdyż bał się losu, jaki spotkał Giordana Bruna - filozofa, który z wyroki inkwizycji został spalony na stosie za uparte głoszenie teorii Kopernika. Jednak Galileusz nie do końca pogodził się z żądaniami sędziów : wygłosiwszy nakazaną mowę, szepnął cichutko do siebie o Ziemi : "A jednak się porusza".
To, co Galileusz zobaczył na niebie, zupełnie nie zgadzało się z panującymi przekonaniami. Oto zaobserwował cztery krążące wokół planety Jowisz księżyce ( później odkryto, że jest ich 16) - a więc niebo nie jest nieruchome, jak sądzono. Powierzchnia Księżyca wcale nie jest gładka, a na Słońcu, które uważano za czyste i doskonałe - widać plamy ! Obserwacje potwierdziły przypuszczenia, że Ziemia nie jest środkiem wszechświata, a tylko jedną z planet.

Isaac Newton (1643 - 1727) - matematyk i fizyk angielski. Wielcy uczeni starożytności i średniowiecza marzyli o tym, aby zrozumieć świat. Próbowali wyjaśnić zjawiska przyrody, obserwowali niebo, aby poznać gwiazdy, dokonali wielu odkryć i pożytecznych wynalazków. Ale dopiero Isaac Newton uczynił coś, co stało się przełomem w rozwoju nauki. Zebrawszy dotychczasową wiedzę, stworzył teorię naukową, która pozwoliła przekonująco wytłumaczyć niepojęte dotąd problemy i odpowiedzieć na nierozstrzygnięte pytania. Najsłynniejszym odkryciem Newtona jest prawo powszechnego ciążenia. Podlega mu ruch planet na niebie i ruch rzuconej na ziemi piłki. Drogę i szybkość biegu planet można - dzięki Newtonowi - obliczyć matematycznie, tak samo jak prędkość lotu piłki. Isaac Newton był bardzo sławnym i powszechnie szanowanym uczonym. Za swe dokonania naukowe otrzymał szlachectwo. Po śmierci spoczął w katedrze w Westminstrze - pośród królów angielskich.
Dziś wiemy, że tęcza powstaje wtedy, gdy światło słoneczne załamuje się w drobinkach wody wiszących w powietrzu (najczęściej po burzy). Newton pierwszy wyjaśnił to zjawisko, badając promień światła. Odkrył, że barwy tęczy są po prostu składnikami światła białego, które ulega rozszczepieniu.
Sad w majątku matki był miejscem naukowych rozważań Newtona. Patrząc na jabłko spadające z drzewa, Newton pomyślał, że siła, która przyciąga przedmioty do ziemi, musi być bardzo potężna. Sięga nawet do Księżyca i zmusza go, aby okrążył Ziemię. Księżyc także przyciąga tu sobie Ziemię - dowodem na to są przypływy i odpływu morza. Sile ciążenia posłuszny jest cały wszechświat, a zatem prawo ciążenia jest powszechne.