Zbrodnia i Kara - Określ motywy popełnienia zbrodni oraz przedstaw jej wpływ na bohatera.

Tekst przedstawia fragment powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i Kara". Ukazuje on rozmowę między oficerem i studentem, którzy wymieniają opinie na temat starej lichwiarki Alony Iwanownej. Dyskusja nabiera z czasem nieco odważniejszego stopnia, ponieważ zaczynają zastanawiać się nad sensem zabójstwa jednej starszej kobiety dla dobra powszechnego, szczególnie młodych ludzi żyjących w nędzy.
Główny bohater powieści to młody student prawa, który żyje pograniczu nędzy, ubóstwa i biedy. Pochodzi z ubogiej i skromnie żyjącej rodziny. Jego matka i siostra bardzo go kochają i starają się mu pomóc finansowo. Same jednak nie posiadają wielkiego majątku. Pulcheria Aleksandrowna posuwa się nawet do tego, aby pożyczać pieniądze od znajomego. To jeszcze bardziej wprowadza Rodiona w stan bezradności, ponieważ pragnął szczęścia i stabilizacji finansowej dla swojej rodziny. raskolnikow postanowił wykorzystać adres starej lichwiarki, który podał mu jego znajomy ze studiów. Alona Iwanowna przyjmowała rzeczy pod zastaw w zamian za pieniądze. Rodion skorzystał z tej możliwości ze względu na trudną sytuację finansową. Jednak już od pierwszego spotkania z lichwiarką czuł do niej wstręt i odrazę. Ten stan rzeczy nasilił się po rozmowie studenta i oficera, którą główny bohater przypadkowo usłyszał. Mówili oni o Alonie Iwanownie okropne rzeczy. Jedną z opiń było to, że lichwiarka bogaciła się na naiwnośi i złej sytuacji materialnej młodych ludzi. Raskolnikow popełniając zbrodnie był właśnie w takiej sytuacji. Motywem była chęć szybkiej poprawy sytuacji finansowej. Jednak nie tylko to było powodem dokonania zbrodni.
Raskolnikow czuł wstręt, odrazę i brak szacunku do starej Alony Iwanowny. Uważał ją za osobę, która żerując na bezsilności i fatalnej sytuacji finansowej studentów i młodych ludzi, bogaci się. Było to oczywiście prawdą, ponieważ staruszka sprzedawała nieodebrane zestawy po wysokich cenach. Pieniądze, które wypłacała za pozostawione u niej na czas nieokreślony zestaw, także nie były adekwantne do wartości rzeczy. To spowodowało u Rodiona myśli o zabójstwie staruchy, która według niego szkodzi i wykorzystuje innych ludzi. Kolejnym motywem byla więc niechęć i odraza do lichwiarki.
Po podsłuchaniu rozmowy oficera i studenta, którzy dyskutowali o sensie zabójstwa Alony Iwanowny, Raskolnikow zdał sobie sprawę, że w jego głowie zrodziły się te same poglądy. Również twierdził, że zamordowanie starej lichwiarki nikomu by nie zaszkodziło. Nie wierzył jednak, że myśli o takim haniebnym uczynku. Rozmowa wywołała u niego natłok myśli, które coraz bardziej utwierdzały go w przekonaniu o nieszkodliwości zabójstwa złej staruchy. "Jednak śmierć w zamian za sto żywotów" - ten prosty rachunek z pewnością wpłynął na decyzje Rodiona. Dla zasady i ratunku wielu młodych ludzi mógł popełnić zbrodnie. Dobro powszechne to kolejny motyw zabójstwa.
Stan głównego bohatera po zabójstwie pogarszał się z minuty na minutę. Na początku jego myśli i czyny były trzeźwe i racjonalne, ale po pewnym czasie zaczął gubić się w swoim planie. Choroba, która ujawniała się po zabójstwie jeszcze bardziej komplikowała jego sytuację. Przestał ufać ludziom, a nawet samemu sobie. Każde wrogie spojrzenie, wypowiedziane zdanie wydawało mu się podejrzane. Uciekał od ludzi, jednak w samotności jego lęk przed światem i obawy nasilały się jeszcze bardziej. Poczucie winy coraz bardziej mu doskwierało. Jego życie zamieniło się w ciągłą ucieczkę od podejrzeń. To negatywnie wpływalo na stan zdrowia bohatera. Miał do siebie żal i pretensje o to, że zranił swoich bliskich tym złym uczynkiem. Po przyznaniu się do zabójstwa uwolnił się od negatywnych emocji oraz życia, które stało się dla niego więzieniem. Odbywając karę zrozumiał , że nikt nie ma prawa zabijać dla zasady. Również osoby o wyższej hierarchii nie mają takiego prawa. Raskolnikow nie wierzył w Boga. Jednak na końcu powieści zamienia się z ateisty na osobę wierzącą. Odnajduje także miłość, którą jest Sonia. W trakcie odbywania kary oraz po jej zakończeniu główny bohater zaczął nowe życie.
Myślę, że mimo zbrodni, którą popełnił Rodion, zostaje on zostaje on pozytywnie odbierany przez czytelników. Zabójstwo, którego dokonał oraz jego późniejsze przeżycia pokazują, że jest on człowiekiem wrażliwym. Żadna jednostka nie jest gotowa i przystosowana do tego typu uczynków. Metamorfoza Raskolnikowa to dowód, że nawet dokonaniu tak brutalnej zbrodni człowiek jest w stanie zrozumieć swój błąd i zacząć nowe, lepsze życie.