Porównanie przedstawionej tradycji w "Panu Tadeuszu" i "Ferdydurke".

Tradycja w obu utworach przedstawiona jest na zasadzie kontrastu.
a)w Panu Tadeuszu:
-pochwalny obraz tradycji
-młodzież polska szanuje tradycję i kultywuje ją
-bohaterowie zachowują się przy tym bardzo naturalnie
-ludzie starsi to naturalni strażnicy tradycji ( Podkomorzy, Sędzia)
-grzeczność w analizowanym tekście polega na poszanowaniu hierarchii społecznej
-pomiędzy służba a państwem widoczny jest naturalny dystans co nie zakłóca ładu i życia
-w Panu Tadeuszu na stół wystawiane są typowo staropolskie potrawy np. bigos, barszcz, rosół
-narrator jest zafascynowany tradycją przedstawioną w Panu Tadeuszu
-nadaje podniosły ton opisywanym wydarzeniom
-wykorzystuje środki stylistyczne, aby nadać dynamikę tekstowi
-podkreśla zadbanie gospodarzy i służby o każdy szczegół
-ukazuje ład, naturalność i spontaniczność dobrych zachowań z tradycją
b)w Ferdydurke:
-obraz tradycji jest przepełniony drwiną
-bohaterowie czują wewnętrzną potrzebę- konieczność prowadzenia rozmowy, bo nie wypada milczeć
-przymus jedzenia jest elementem pustego rytuału- częstowania i bycia częstowanym
-przymus przy stole jest źródłem udręki dla bohaterów
-pomiędzy służbą a państwem jest taki dystans, że biją się po gębie
-narrator kpiąco podchodzi do tradycji przedstawionej w tekście
-uważa, że wszystkie te zachowania są wymuszane i robione na pokaz
-ramy dobrego zachowania ograniczają gości i gospodarzy, przez co są nienaturalni i męczeni przyjmowaniem określonej pozy
-sądzi, że cała tradycja gościnności jest wymuszona
-dla narratora tradycja jest absurdem, który do niczego nie prowadzi, jest czymś sztucznym