Którą panną chciałabym być - Danusią czy Jagienką.

Mając do wyboru, którą panną chciałabym być Danusią czy Jagienką musiałam się naprawdę długo zastanawiać. Żadna z nich nie jest wyraźnie gorsza. Każda z dziewcząt posiada inne cechy.

Danusia była śliczna, delikatna, drobna. Miała długie jasne włosy i smukłą, pełną wdzięku postać. Kiedy się cieszyła, klaskała wesoło w ręce, lecz kiedy była smutna płakała, gdyż nie umiała sobie poradzić z własnymi problemami. Była bardzo dziecinna i uczciwa. Według niej życie było jak bajka.

Jagienka była silna krzepka, bijąca wręcz blaskiem zdrowia i młodości. Była piękną ciemnowłosą dziewczyną o zgrabnej figurze i żywych oczach. Miała dobre serce współczuła biednym i pokrzywdzonym. Odznaczała się przy tym dużą inteligencja i sprytem.

Danusia była uczciwa, nieśmiała, niezaradna. Te cechy nie równają się ze śmiałością, wesołością i wielką zaradnością panny ze Zgorzelic. Dlatego uważam, że, wolałabym być Jagienką.

Dziewczyna ta lubiła jeździć konno, chodzić na polowania, ubierać się wygodnie. Zych ojciec Jagienki kochał ją bardzo mocno. Akceptował wszystko, co robiła córka. Ufał jej, wiedział, że jest dobrze przygotowana do roli żony, matki, gospodyni. Świetnie zarządzała Zgorzelicami. Nie przerażały jej przeciwności losu, chciała za wszelką cenę dorównać mężczyzną. Była odważna i silna miała zdanie na każdy temat.

Pokochała Zbyszka i ciągle o nim myślała. Jej miłość musiała jednak przetrwać próbę czasu. Serce jej wybranka nie było wolne, i choć często Zbyszko spostrzegał, że Jagienka mu się podoba, że chętnie się na nią patrzy przebywa z nią, nie wyznał jej swej miłości, bo uczucie do Danusi było silniejsze i szczere. Jagienka umiała pokonać uczucie zazdrości o Danusie, zrozumieć odrzucenie Zbyszka. Czuwała nad nim z daleka, podążała ze jego śladami. Podarowała Zbyszkowi giermka Lawę, dbała o Maćka, wynagradzała Jurandowi jego cierpienie. Była cierpliwa i wytrwała, nie narzucała nachalny sposób swej obecności.

Dojrzewała, robiła się coraz ładniejsza. Przyciągała wzrok wielu rycerzy. Miłość do Zbyszka była dla niej najważniejsza. Po śmierci Danusi opiekowała się jej grobem, czekała na Zbyszka będącego na kolejnej wyprawie wojennej rozmyślając o nim i pomagając Maćkowi. Przeżywała rozpacz Zbyszka, była wyrozumiała i taktowna. Wysiłki dziewczyny i Maćka pragnącego cały czas małżeństwa po między nimi przyniosły w końcu rezultaty. Szczęśliwa dziewczyna została żoną Zbyszka. Maćko zbudował im wspaniały kasztel. Jagienka została matką czterech synów. Była wspaniałą żoną, gospodynią, szanowaną Polką. Była kobietą pełną temperamentu, pełna życia.