Karta z pamiętnika - komunizm

19 V 2010
Drogi pamiętniku,
dzisiaj miał być wspólny, niedzielny obiad. Mama od samego rana czekała w kolejce po mięso, niestety wystarczyło tylko dla piętnastu osób. Jedyną pozytywną rzeczą jest to, że nie musiała wydawać kartek na żywność. Pomimo tego zjedliśmy wspaniałą zupę warzywną, gdyż owoce i warzywa były ogólnodostępne. Po posiłku razem oglądaliśmy telewizję, nie było kłótni co będziemy w danej chwili oglądać, ponieważ są jedynie dwa kanały telewizyjne. Tata mówi, że przyda nam się nowy telewizor, ale są duże trudności w zakupie sprzętu AGD lub w ogóle nie ma jego w sklepach. Jednak to nie jest najważniejsze, bardzo chciałabym wyjechać za granicę, na Słowację lub do Czech, ewentualnie na Ukrainę. Szkoda, że jest to prawie że niemożliwe. Może kiedyś uda mi się spełnić swoje marzenie i poznać kulturę innych narodowości. Może jak już będę dorosła, wyjadę na ważną delegację do innego kraju. Jest to nawet prawdopodobne, bo łatwo znaleźć pracę. Do tego trzeba będzie kupić jakieś auto, ale niestety są te przedpłaty na samochody. Mam nadzieję, że nie musiałabym na niego czekać z 10 lat oraz żeby ceny były tak ustabilizowane jak dotychczas. Teraz powinnam pouczyć się na lekcję, tylko gdzieś położyłam mój jedyny, kochany podręcznik. Dobrze, że w całej ojczyźnie obowiązuje ta sama książka szkolna, gdybym ją zgubiła, nie byłoby dużego problemu z odkupieniem od starszych kolegów. Z tego co mam zapisane w zeszycie, jutro jest sprawdzian z historii. Babcia mi opowiadała, że różni się od tego, co mamy wyjustowane w książce. Czyli prawdziwość zdarzeń w Polsce została zakłamana. Dziadek również mi to mówił, ale nie ma wolności słowa i nie może zainterweniować w tej sprawie. Już się żegnam drogi pamiętniku, muszę jeszcze wyprasować swój fartuszek do szkoły i obejrzeć bajkę o 19.20…