Cierpienie jako nierozłączny składnik ludzkiego życia

Cierpienie jest częścią ludzkiego życia. Każdy bez względu na to, jakie prowadzi życie wie, co to cierpienie. Ból i smutek towarzyszy wszystkim przez cały niemal czas, na przemian ze szczęściem. Niepowodzenie, jakie spotyka nas nie zawsze jest naszą winą, czasem Bóg wystawia nas na próbę. Trzeba jednak pamiętać, iż cierpienie nie musi wcale być kara za grzechy, mogą doznawać go również ludzie prawi, szlachetni i uczciwi, ma czynić ono człowieka bardziej ludzkim, wyrozumiałym i lepszym .

Omówię historie Hioba, człowieka cierpiącego niewinnie. Żył godnie, przestrzegał wszelkich zasad, miał szacunek dla wszystkich i bardzo kochał Boga. Miał wszystko, czego pragnął. Był człowiekiem szlachetnym i prawym, jednak pewnego dnia Bóg postanowił wystawić go na próbę. Odebrał mu bogactwa, rodzinę i zesłał na niego chorobę. Hiob wiedział, że nie on zawinił, więc nie dręczyły go wyrzuty sumienia i ze spokojem może znosić swój los i żywić nadzieję na lepsze jutro. Był pewien, że po chwilach złych następują dobre. Nie mylił się, Bóg oddał mu wszystko, majątek, ziemie i zdrowie. Wnioski, jakie wyciągłam z tej historii to to, że cierpienie nie musi być karą za grzechy, lecz czasem to tylko próba naszej wiary.

Przedstawię losy Prometeusza, który miłował ludzi ponad wszystko, został ukarany i skazany na nieustanne cierpienie, które nigdy się nie kończy. Był stwórcą ludzkości, ulepił człowieka z gliny i łez i skradzionego ognia niebieskiego, z którego stworzył duszę. Nie mieli jednak siły bronić się przed potęgami przyrody i z tego powodu po raz drugi ukradł ogień dla ludzi. Wszystko, co dobre nie trwa wiecznie... Zeus zesłał na biedna ludzkość smutki, nędze i choroby. Bohater sprzeciwił się bogom i został za to okrutnie ukarany. Poniósł on sadystyczną karę za miłość do człowieka.

Następnie chciałabym opisać dzieję Edypa- człowieka cierpiącego niesłusznie. Edyp był dobrym, sprawiedliwym władcą, troszczył się o dobro obywateli i państwa. Był człowiekiem, który nieświadomie wydał na siebie wyrok. Za wszelka cenę chciał odkryć prawdę o śmierci Lajosa, poprzedniego władcy i jego prawdziwego ojca. Troszczył się o dobro obywateli i państwa, gdyż wybawił swój kraj od nieszczęść. Do końca chciał rozszyfrować sprawę zabicia ojca nie wiedząc, że wyda wyrok na samego siebie. Nie chciał dopuścić do spełnienia się przepowiedni delfickiej. Wszystko, co uczynił, wyniknęło z jego niewiedzy- zamordowanie ojca, zhańbienie matki. Gdyby nie Apollo, który znał wszystkie tajemnice ludzi, Edyp na pewno nie dopuściłby do takiej sytuacji. Moim zdaniem Edyp należy do ludzi, którym było przeznaczone nieszczęście. Jego cierpienie było z góry przesądzone i w żaden sposób nie mógł tego zmienić.

Sadzę, że podczas naszego życia spotyka nas więcej chwil bolesnych niż radosnych, ale bez względu na wszystko powinniśmy czekać na chwile szczęścia. Cierpienie jest nierozłącznym elementem człowieczeństwa i nie zawsze jest to kara za grzechy. Smutek, ból i męka spotyka na każdym kroku jednak musimy nauczyć się z tym żyć.