Antygona i Ismena charakterystyka sióstr

Antygona i Ismena to bohaterki tragedii Sofoklesa pt. "Antygona"". Były one młodymi i pięknymi córkami króla Edypa i Jokasty. Wywodziły się z rodu Labdakidów, nad którym ciążyła klątwa Miały dwóch braci, którzy byli wojownikami - Eteoklesa i Polinejkesa. Obydwie były pannami. Jedna z nich miała wkrótce wyjść za Hajmona. Te dwie postaci zostały zestawione ze sobą na zasadzie kontrastu.

Antygona była poważną i konsekwentną kobietą. Stawiała prawa boskie ponad ludzkimi, o czym świadczy fakt pogrzebania przez nią ciała brata. Chciała w ten sposób zapewnić mu spokój w Hadesie. Nie interesowały ją sprawy ziemskie. Dzielnie walczyła o prawo do pochówku swego brata, ponieważ uważała, że chociaż był zdrajcą, to ludziom jest dane oceniać jego postępowanie po śmierci. W stosunku do siostry była surowa. Nie potrafiła zrozumieć jej uległości, prawdopodobnie dlatego, gdyż zbyt stanowczo broniła swych poglądów. Była osobą na tyle otwartą i bezpośrednią, iż wprost powiedziała Kreonowi, że jest głupi o czym czytamy w podanym fragmencie: "A jeśli ci się zda, że głupstwo robię,

Nic to – głupiemu wydawać się głupią"". Antygona, mimo że jest buntowniczką ma też trochę wrażliwości, ponieważ idąc na śmierć płakała nad losem najbliższych. Ismena natomiast była tchórzliwa i początkowo nie chciała pomóc siostrze w grzebaniu brata, albowiem bała się praw Kreona. Dla niej ważniejsze były prawa ludzkie. Ismena to osoba uległa władzy. Kiedy jednak Antygona została aresztowana, siostra chciała dzielić z nią winę. Obydwie kobiety kochały swoich braci, lecz Antygona robiła to szczególnie. Mówiła "współkochać przyszłam, nie współnienawidzić…”. Uważała, że najważniejsza jest miłość do drugiego człowieka, a nie nienawiść, która jest przyczyną konfliktów i wojen. Przedkładała dobro rodziny nad dobro państwa. Ismena chociaż zastraszona i bojaźliwa okazała się być osobą wielkoduszną, gdy chciała za grzebanie ciała brata wziąć całą winę na siebie. Pragnęła w ten sposób pomóc swojej siostrze. Antygona była jednak prawdomówna i otwarta. Doceniła gest Ismeny, lecz nie chciała uwikłać jej w kłopoty, w których sama się znalazła.

Moim zdaniem Antygona była bardzo odpowiedzialną osobą. Wspólnie z Ismeną doskonale się rozumiały i potrafiły ze sobą współdziałać, chociaż czasem miały inne zdania. Oceniam je pozytywnie. Antygonę cenię za jej szczerość i prawość, Ismenę, za przełamanie strachu.