Czy Gandalfa można określić mianem herosa?

Czy Gandalfa można określić mianem herosa?
Gandalf to jeden z głównych bohaterów niezwykle popularnej trylogii Tolkiena pt.: „Władcy Pierścieni”. Znano go jako czarodzieja. Tak naprawdę był istotą półboską. Przebywał w Śródziemiu ze względu na narastające zagrożenie ze strony Saurona. Bez jego udziału zło przejełoby władzę nad światem. Czy można określić Gandalfa mianem herosa?
Heros – u starożytnych Greków półbóg, bohater zaliczany po śmierci w poczet bogów (Nowa encyklopedia powszechna PWN). Heros był wzorem i ideałem, do którego dążyli ludzie. Posiadał nadzwyczajną odwagę, potrafił wykonać rzeczy niemożliwe dla innych i nigdy się nie poddawał, bez względu na to jak trudna była sytuacja. Zawsze myślał o dobru innych, a gdy było to niezbędne, heros potrafił oddać życie za innego człowieka. Herosi cechowali się sprytem, pomysłowością, przebiegłością, umiejętnością podejmowania trudnych decyzji. Bronili niewinnych i czuli się za nich odpowiedzialni.
Moim zdaniem Gandalf był herosem, gdyż posiadał cechy podobne do cech herosów greckich.
Czarodziej był czymś pomiędzy bogami, a innymi istotami. Można go nazwać półbogiem, ale nie w Greckim tego słowa znaczeniu. Był najmądrzejszym wśród Majarów - anielskich duchów stworzonych przez Eru, najwyższego boga - zaś Helleni uznawali za półbogów tych, którzy byli synami boga i śmiertelniczki, lub śmiertelnika i bogini. Herakles był synem Dzeusa oraz Alkmeny, a Achilles synem Peleusa i morskiej bogini -Tetydy.
Herosów zawsze czczono po ich śmierci poprzez np. stawianie im posągów. Gandalfa nie czczono pośmiertnie, gdyż czarodziej „przeżył” książkę. Po zniknięciu w otchłani w walce z Balrogiem cudownie powrócił do Śródziemia, gdzie go znano i szanowano.
Bohater powieści Tolkiena był niezwykle odważny. Udowodnił to, gdy stanął do walki z potężnym Balrogiem - czarnym demonem otoczonym ogniem, aby bronić swych towarzyszy: „Za most! – krzyknął Gandalf odzyskując energię. – Uciekajcie! Z tym przeciwnikiem nikt z was nie może się mierzyć. Ja zagrodzę wąską drogę sam. Uciekajcie!”. W ten sposób oddał za nich życie, co świadczy o tym, że czuł odpowiedzialność za swych towarzyszy. Tak samo Herakles nie bał się walczyć z silnymi i ogromnymi potworami, np. Hydrą, wielogłową bestią lub olbrzymem Geryonem.
Czarodziej potrafił podejmować trudne decyzje. Gdy miał wybór między poddaniem się woli złego Saurona a niebezpieczną walką z nim, bez wahania wybrał drugą opcję. Podjął też decyzję o przejściu przez Morię, podziemne miasto krasnoludów zamieszkałe wówczas przez orków, choć miał też opcję przejścia na powierzchni ziemi, lecz blisko wroga. Jest to porównywalne do tego, w jaki sposób Achilles postanowił wybrać się na oblężenie Troji, choć wyrocznia zapowiedziała, że wojna będzie trwała dziesięć lat.
Gandalf nigdy się nie poddawał. Nawet gdy zamek Minas Tirith został zaatakowany przez - jak się wydawało - nieskończone siły zła, a władca zaniechał obrony, czarodziej stanął w obronie fortecy. Gdy jego drużyna została zatrzaśnięta w Morii, mag przeprowadził swych towarzyszy przez podziemne miasto: „Prędzej, to ostatni etap wyścigu! Jeżeli słońce jeszcze nie zaszło, możemy ujść cało. Za mną!”. W podobny sposób Herakles nie poddawał się gdy zlecono mu wykonanie dziesięciu nadludzkich prac.
Poprzez używanie magii czarodziej mógł robić rzeczy niemożliwe dla innych. Dzięki użyciu czarów pokonał Balroga, czynu niemożliwego dla jego towarzyszy: „W tym momencie Gandalf podniósł różdżkę i z głośnym okrzykiem smagnął nią most przed sobą. Rózdżka pękła i wypadła mu z dłoni. Oślepiający biały płomień buchnął w powietrze. Most zatrzeszczał i tuż u stóp Balroga załamał się nagle”.Można to porównać do niewiarygodnych wyczynów Achillesa, który sam odpędził całą trojańską armię.

Argumenty te potwierdzają, że Gandalfa można nazwać mianem herosa. Pokazał to przez swoje działanie, które było wzorem dla wszystkich w jego otoczeniu oraz wzbudzało szacunek innych.