Czy Zbyszko zasługiwał na pas i ostrogi rycerskie?

Średniowieczni rycerze cechowali się odwagą, szlachetnością, sprawiedliwością, honorem i wiernością ojczyźnie, królowi i damie serca. Wstępienie do stanu rycerskiego odbywało się poprzez ceremonię pasowania. Na początku czasów rycerskich starczyło uderzenie w policzek przez innego rycerza. Z czasem zaczęto łączyć pasowanie z innymi uroczystościami religijnymi, a procedura była bardziej sformalizowana. Do pasa nowego rycerza przypinano miecz (stąd nazwa pasowanie), a następnie zakładano mu ostrogi.
Według mnie Zbyszko z Bogdańca zasługiwał na ostrogi i pas rycerski.
Bohater powieści „Krzyżacy” był gotowy do przystąpienia do stanu rycerskiego, gdyż posiadał doświadczenie i cechy rycerskie.
W młodym wieku uczestniczył w wielu wojnach. O jego sile opowiada Maćko: „Bywało, że w 12 roku życia oprze kuszę o ziemie przyciśnie brzuchem i tak korbą zakręci, że i żaden z Angielczyków, którycheśmy pod Wilnem widzieli, lepiej nie naciągnie”. W wieku 18 lat posiadał konia, zbroję i giermka, którego podarowała mu Jagienka.
Zbyszko miał też wiele cech średniowiecznego rycerza.
Pokazał swą odwagę samotną wyprawą na niedżwiedzia w środku nocy. Co prawda gdyby nie pomoc Jagienki, nie wróciłby żywy, ale nie zmiejsza to jego odwagi.
Waleczność udowodnił walką z Rottgierem, który był znakomicie przygotowanym i doświadczonym rycerzem krzyżackim. Zbyszko nie przestraszył się grożnych słow rywala: „Biorę na świadka Boga, ciebie, dostojny Panie, i całe rycerstwo tej ziemi, jakom nie winien tej krwi, która będzie przelana”.
Z drugiej strony odwaga, waleczność i młodzieńcza fantazja doprowadzała go do czynów wysoce nieroztropnych, takich jak atak na posła krzyżackiego Kuna von Lichtenstaina, który zakończył się skazaniem Zbyszka na śmierć.
Nawet w tak trudnej sytuacji jak wtedy, gdy Maćko chce uratować młodego rycerza spod miecza katowskiego przez ucieczkę w przebraniu stryja Zbyszko odmawia, co podkreśla jego honorowość i szlachetność: „(...) Hańba by spadła na mnie i na cały nasz ród. Żali nie większa by hańba jeszcze była, gdyby ja stąd uciekł, a was tu na pomstę prawu zostawił?”
Był wierny swej damie serca, Danusi. Ślubował jej, że w gospodzie w Krakowie zawiesi tabliczkę z napisem: „Jako panna Danuta Jurandówna najurodziwsza jest i najcnotliwsza między pannami, które we wszystkich królestwach bydlą. A kto by się temu przeciwił, z tym będę sie potykał póty, póki sam nie zginę albo on nie zginie – chybaby w niewolę radziej poszedł”. Obiecał jej także kilka pawich czubów z hełmów krzyżackich, a póżniej tyle, ile jest palców u nóg. Gdy porwali ją Krzyżacy odrazu zaczął jej szukać, narażając się na niebezpieczeństwa.
Walczył też przeciw poganom, w obronie wiary, co świadczy o jego pobożności.
Moim zdaniem wymienione cechy pokazują, że decyzja księcia Janusza o pasowaniu Zbyszka została podjęta nie tylko ze względu na to, że młodzieniec uratował księżną Annę Danutę przed atakiem tura, ale wynikała z ogólnej charakterystyki Zbyszka jako młodego, ale świetnego rycerza.