Porównaj dwa różne eposy wojownika, pochodzące z odmiennych kultur. Wskaż podobieństwa i różnice, podaj przyczynę różnic.

W każdej kulturze odnaleźć możemy bohatera, postać mityczną, kogoś godnego naśladowania. Od stuleci ludzie potrzebowali ideałów, do których mogliby dążyć, uosobienie waleczności, dobroci i mądrości. Te właśnie cechy łączą zazwyczaj w sobie wszyscy bohaterowie eposów.

Kultura hinduska zrodziła Ardźunę, bohatera Bhavagavad-Gity, eposu religijno-filozoficznego. Ardźuna staje przed dylematem dotyczącym wypełnienia obowiązku wojownika. Targany etycznymi wątpliwościami wojownik prowadzi dialog z Kriszną, który skłania go do wypełnienia kastowego obowiązku, wskazując, iż zabijając wroga, uśmierca tylko jego ciało, nie zaś duszę, która odrodzi się w kolejnym wcieleniu.

Wojownik hinduski nie wypełnia czynu swojego przeznaczenia dla jego owoców, lecz dla niego samego, gdyż tak jak głoszą słowa Kriszny ,,spełnienie czynu wyższe jest nad porzucenie go”.

Inaczej jest natomiast w przypadku greckiego wojownika Achillesa, bohatera Iliady. Achilles walczy nie po to, aby wypełnić czyn, ale głównie dla jego owoców, chce osiągnąć bogactwo i sławę, podczas, gdy hinduski Ardźuna dąży do wyzwolenia z kręgu wcieleń, co osiągnąć można drogą samodoskonalenia. Na drogę tą składają się m.in. joga czynu, pozwalająca działać w zgodzie z osobistą drahmą, a przy tym bezinteresownie.

Bohater Bhagavad-Gity, w porównaniu do Achillesa jest postacią bardziej uduchowioną. Kriszna, czyli Bóg jest dla niego autorytetem, grecki bohater natomiast potrafi zakpić z Bogów i zbuntować się przeciwko nim. Jednak zarówno w losach Adźuny, jak i Achillesa następują momenty zawahania oraz rozterki. Syn Peleusa przechodzi istną metamorfozę, zachodzi w nim przemiana duchowa, podobnie jak Ardźuna, targany zostaje moralnym dylematem, ujawniają się w nim dotąd niewidoczne cechy, zaczyna współczuć ojcu zabitego przez siebie Hektora i oddaje mu sponiewierane zwłoki syna. Gniew i chęć zemsty po śmierci ukochanego przyjaciela zastępuje smutek. Ardźuna, który również próbuje rozwiązać swój problem, dostrzega, iż śmierć fizyczna wcale nie jest duchową.

Obydwu bohaterów łączy walka, dążą do wypełnienia jej, ponieważ tylko ona pozwoli spełnić im ich przeznaczenie.

Różnice pojawiające się w treści obydwu eposów i drodze postępowania ich bohaterów są ogromne. Myślę, że spowodowane jest to przede wszystkim różnicą kulturową i tradycją krajów, z których się wywodzą. Hinduiści wierzą w reinkarnację, z której wyzwolić można się tylko dzięki spełnieniu swojej darhmy, czyli obowiązku. Uzyskanie przez hinduistę moshi otwiera drogę do zbawienia. Grecy natomiast nie wierzyli w zbawienie, dla nich istniały tylko dwie drogi, dobra lub zła, Hades bądź Pola Elizejskie, było tylko jedno życie. Życie Ardźuny i Achillesa różniło się znacznie, ale myślę, że łączyło ich jedno- -chęć spełnienia przeznaczenia.

Każdy z eposów, bez względu na kulturę, z której pochodzi mówi o męstwie, waleczności, honorze i odwadze, gdyż są to wartości, których ludzie potrzebują, są dla nich najważniejsze. Sądzę, że zarówno Ardźuna, jak i Achilles warci są bycia bohaterami eposu, gdyż obydwoje posiadają cechy godne naśladowania i obecne tylko u szlachetnych ludzi.

Szkoda, że we współczesności coraz trudniej jest znaleźć osoby, które by tak jak boski Attyda i waleczny Ardźuna potrafili dokonywać trafnych wyborów i borykać się ze swoimi problemami.