Paprotniki - pierwsze organowce

Paprotniki są to pierwsze organowce. Zasiedlają zwykle podmokłe tereny środowiska lądowego.

Występują w lasach strefy umiarkowanej oraz w wilgotnych lasach równikowych. Nieliczne gatunki potrafią żyć w wodzie. Większość paprotników to rośliny zielone, rzadziej drzewiaste.

Wytwarzają właściwe organy wegetatywne: korzenie, łodygi i liście, jednak w odróżnieniu od pozostałych organowców ich korzenie i łodygi nie przyrastają na grubość.

W ich budowie wewnętrznej występują wszystkie typy tkanek. Wykształcenie tkanek przewodzących umożliwiło paprotnikom wydajny transport substancji i spowodowało zwiększenie odporności ich organów na działanie czynników mechanicznych, m.in. wiatru. Z tego powodu mogą osiągać większe rozmiary niż mszaki.

U paprotników występuje przemiana pokoleń - pokoleniem dominującym jest sporofit, czyli pokolenie bezpłciowe.

Do paprotników należą: paprocie, skrzypy, widłaki.

Budowa zewnętrzna paprotników:
- łodyga: kłącza, czyli podziemna łodyga paproci, magazynuje substancje odżywcze.
- korzenie: wiązka licznych korzeni przybyszowych wyrastają z węzłów łodygi podziemnej.
- liście:
* asymilacyjne: zachodzi w nich fotosynteza.
* zarodnionośne: na nich powstają zarodnie.