Życiorys Juliusza Słowackiego

Juliusz Słowacki, jeden z najważniejszych polskich poetów romantycznych, urodził się 4 września 1809 r. w Krzemieńcu na Wołyniu, był synem Euzebiusza, profesora literatury w tutejszym gimnazjum i Salomei Januszewskiej, córki zarządcy dóbr gimnazjum. W 1811 roku rodzina przeniosła się do Wilna, gdyż Euzebiusz miał pracować na tutejszym uniwersytecie. Trzy lata później ojciec Juliusza zmarł, a Julek z matką musieli wrócić do Krzemieńca. Rok po rozpoczęciu nauki w gimnazjum, w 1818 roku, Juliusz przeżył ślub Salomei z lekarzem i profesorem wileńskiej uczelni, Augustem Becu i musiał przeprowadzić się z nimi do Wilna. Dostatnie życie i dobra passa państwa Becu nie trwały długo, w 1824 roku dr August został porażony piorunem. Młody Słowacki rozpoczął studia w Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych Uniwersytetu Wileńskiego, zaprzyjaźnił się wtedy z Ludwikiem Spitznaglem. Często podróżował na ukraińskie ziemie, które później szeroko opisywał w swojej twórczości. W lutym 1829 roku rozpoczął staż na stanowisku aplikanta w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Uczestniczył w życiu kulturalnym Warszawy, często odwiedzał teatry i opery, był świadkiem koronacji Mikołaja I na króla Polaków. W 1830 roku wybuchło powstanie listopadowe i Słowacki nie mógł wydrukować kilku swoich dzieł. Nie wstąpił do wojska i pracował dla Rządu Narodowego. W marcu 1831 roku opuścił Warszawę, by wyruszyć na misję dyplomatyczną. Przebywał w Dreźnie, Londynie i Paryżu, gdzie cieszył się dużym powodzeniem na salonach. Dzięki publikacji w 1832 roku dwóch tomów "Poezji" wstąpił do Towarzystwa Literackiego. Spotkanie z Adamem Mickiewiczem w lipcu 1832 roku wpłynęło na odbiór dzieł Słowackiego, w których według starszego wieszcza brakowało "ducha" mimo doskonałej formy. Słowacki wyjechał do Szwajcarii, gdzie napisał m.in. "Kordiana", "Balladynę" i "Horsztyńskiego". Pierwszy z wymienionych utworów mówił o szczególnej roli poezji w życiu narodu, stanowił też swoistą polemikę z "Dziadami" Mickiewicza, co do sprawy klęski powstańczej. W 1836 roku Juliusz wyruszył w dalszą podróż do Rzymu, Grecji, Egiptu i Ziemi Świętej. Wtedy powstał poemat "Anhelli", w którym Słowacki krytykuje emigrację polską. We Florencji Słowacki stworzył piękne poematy o cierpieniu, "Ojca zadżumionych" i "Poema Piasta Dantyszka". Pod koniec 1838 roku Juliusz wrócił do Paryża, gdzie przyjaźnił się z Andrzejem Towiańskim, kultywatorem polskiego mesjanizmu. Zmarł 2 kwietnia 1849 roku w Paryżu na gruźlicę.