Funkcje rady polityki pieniężnej

Rada polityki pieniężnej to dziesięcioosobowa grupa ludzi wybierana przez Sejm, Senat i prezydenta. Powstała w dniu 17 lutego 1998 r. Jej prezesem jest zawsze prezes Narodowego Banku Polskiego. Reszta członków jest wybrana przez trzy wymienione instytucje(po trzy osoby). Jest to jedna z najważniejszych komórek w administracji polskiej. Jej ważność można porównać do Sądu najwyższego, czy też urzędu prezydenta. Bez niej nasza gospodarka by niemalże nie istniała, bo nie miałby kto nią kierować.
Do podstawowego zadania Rady Polityki Pieniężnej należy zadbanie o wartość polskiej waluty. Inflacja ma najczęściej około 2,5%, z możliwością odchyleń do 1 punktu procentowego. Jest to inflacja pełzająca. Zapewnia to powolny i systematyczny wzrost gospodarczy kraju. Gdyby nie reagowali oni na sytuację jaka się dzieje na rynkach finansowych, to w polskich finansach powstałby chaos.
Drugim z ważnych zadań jest składanie Sejmowi sprawozdania z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od zakończenia roku budżetowego. Musi to być mniej więcej w takim okresie, aby rada ministrów mogła w odpowiednim czasie napisać projekt budżetu na kolejny rok.
Jednym z ich głównych zadań jest ustalenie stóp procentowych NBP. Obecnie są następujące stopy:
 Stopa referencyjna - 3,75 %
 Stopa lombardowa - 5,25 %
 Stopa depozytowa - 2,25 %
 Stopa redyskonta weksli - 4,00 %
Rada Polityki Pieniężnej musi też ustalić stopę rezerw obowiązkowych, czyli miarę kwoty rezerw obowiązkowych, jaką banki komercyjne są zobowiązane wpłacić do NBP w celu zabezpieczenia ich wypłacalności. W zależności od tego jaki jest wskaźnik rezerwy obowiązkowej bank centralny decyduje o tym jaka jest podaż pieniądza. Stopa rezerw obowiązkowych może być naliczana od wkładów złotowych płatnych na żądanie, od wkładów złotowych – terminowych, wkładów w walutach obcych płatnych na żądanie i od wkładów terminowych w walutach obcych.

Określanie górnych granic zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych również należy do ich zadań. Nie można dopuścić do tego, aby Polska była zadłużona w innych krajach, tak że nie będziemy stanie się spłacić sami. Niedawno przecież spłaciliśmy długi rządu Edwarda Gierka. Zaciągnął on w USA 70 mld dolarów na „dostatnie życie”. Rzeczywiście, budowały się bloki, ulice, ale spłacaliśmy to przez całe dziesięciolecia. Z kolei 118 mld dolarów dla Japonii będziemy spłacali do 2014 roku. Wtedy wyjdziemy na prostą.
Przyjmuje ona też roczne sprawozdania finansowe od NBP. Dzięki nim może koordynować politykę pieniężną, bo jest wtedy zgranie z NBP. NBP i Rada muszą żyć w symbiozie. Bez dobrej współpracy nie ma dobrych wyników.
Ustala zasady otwartego rynku, które jest jednym z narzędzi banku centralnego służących kontrolowaniu podaży pieniądza. Polegają na sprzedaży lub zakupie papierów wartościowych, przeważnie państwowych, na otwartym rynku. Jest to najczęściej stosowane, elastyczne oraz skuteczne narzędzie polityki pieniężnej. Gdyby nie te zasady, to zakup i sprzedaż papierów wartościowych byłaby zbyt łatwa lub zbyt trudna. A to byłoby niesprawiedliwością na rynku. Są to po prostu zasady, które optymalnie mają służyć wszystkim po równo.
W skład Rady wchodzą:
1) Marek Belka – prezes
2) Andrzej Bratkowski
3) Elżbieta Chojna-Duch
4) Zyta Gilowska
5) Adam Glapiński
6) Jerzy Hausner
7) Andrzej Kaźmierczak
8) Andrzej Rzońca
9) Jan Winiecki
10) Anna Zielińska-Głębocka
Moim zdaniem Rada Polityki pieniężnej jest bardzo ważną instytucją, która ma bardzo ważne zadania. Podkreślić trzeba, że zgodnie z konstytucją jest ona całkowicie odrębna od rządu. Bez polityki monetarnej nad którą sprawuje ona pieczę kraj nie istnieje, nie żyjemy przecież w czasach feudalnych..