Przedstaw struktury tektoniczne na kuli ziemskiej: wulkany, orogenezy, trzęsienia ziemi.

Procesy geologiczne wewnętrzne obejmują zjawiska plutoniczne, wulkany, ruchy górotwórcze, lądotwórcze, trzęsienia Ziemi.

Wulkanizm - ogół zjawisk związanych z wydobywaniem się na powierzchnię Ziemi lawy i innych produktów wybuchu wulkanu (ciała stałe, gaz).

Produkty te wydobywają się z wulkanu otworem zwanym kraterem będącym zakończeniem komina sięgającego do ogniska magmowego albo szczelinami. Przebieg wybuchu wulkanu zależy od rodzaju lawy i ilości gazów. Występowanie wulkanów związane jest z ruchem płyt litosfery. Najwięcej - Afryka wschodnia, Islandia. Oprócz tego wulkany występują na kontynencie np. wzdłuż wybrzeży Pacyfiku, Europy Płd., na Hawajach.

Orogenezy - inaczej ruchy górotwórcze. Powstanie łańcuchów górskich o budowie fałdowej jest związane z kolizjami płyt litosfery. Pod wpływem nacisków tworzą się fałdy, siodła, łęki, niecki. Góry powstają wiele mln. lat. Pomaga im w tworzeniu erozja - niszczenie zgodne z odpornością skał. W przeszłości geologicznej zachodziły potężne ruchy górotwórcze, towarzyszyła im działalność wulkaniczna i sejsmiczna (wstrząsy), najsilniejsze epoki górotwórczości to orogenezy: kaledońska, hercyńska, alpejska.

Trzęsienia Ziemi - gwałtowne rozładowanie naprężeń w skałach powoduje rozchodzenie się fali sejsmicznej powodującej drgania zwane trzęsieniem Ziemi. Miejsce, w którym powstają fale sejsmiczne nazywamy ogniskiem, a punkt najwcześniej uderzony na Ziemi to centrum trzęsienia Ziemi. Intensywność trzęsienia określamy w 12- stopniowej skali Merkallego lub w skali Richtera. Obszary o szczególnie częstych i silnych trzęsieniach nazywamy obszarami sejsmicznymi. Najczęstsze trzęsienia Ziemi mają miejsce w rejonach grzbietów oceanicznych, rowów oceanicznych.