Streszczenie powstania wandejskiego.

Powstanie wandejskie jest to powstanie rojalistyczne, które wybuchło 10 marca 1793r.. w departamencie w Wandei, a ogólniej w zachodniej Francji w czasie rewolucji francuskiej. Stłumić te powstanie miała akcja pacyfikacyjna.
Powstanie bardzo szybko przerodziło się w wojnę ludową, ponieważ dotyczyło każdego obywatela. Gdyż walczono przeciw prześladowaniu duchowieństwa ( według rewolucjonistów kościół był przejawem starego porządku), prześladowaniu towarzyszyło antykatolickie postępowanie władz rewolucyjnych. Następnym powodem wzburzenia społeczeństwa było ścięcie Ludwika XVI oraz przymusowy pobór do wojska.
Walki zaczęły się korzystnie dla powstańców, gdyż najpierw zajęli oni miasto Angers, lecz zamiast skierować się do Paryża ruszyli na Nantes. Rząd francuski kazał wymordować cały departament wandejski i 23 grudnia 1793r. Wojska powstańcze zostały pokonane. Mordy się jednak nie zakończyły, skierowano na ludność cywilną 12 „kolumn piekielnych”, które wymordowały w ciągu półtora roku, aż 120 tys. ludności.
Po upadku Jakobinów i pomimo negocjacji dyrektoriatu wybuchały kolejne powstania partyzanckie nawet w czasie 100 dni Napoleona, lecz i wtedy zostały stłumione. Działania wojsk narodowych przeciwko powstańcom są przykładem ludobójstwa.
Dowódcą buntu w Wandei był Francois de Charette(czyt. Franku de Czaret), jego egzekucja odbyła się 29 marca 1796r., data ta jest także datą zakończenia wojny wandejskiej.
Jest to moje własne opracowanie.