Napisz list do Bajdały w imieniu Pana Boga, w którym zawrzesz motywy jakimi kierowałeś się przy stworzeniu Dusiołka.

Niebo, dn. 14 czerwca 20xx roku
Drogi Bajdało!
Ostatnimi czasy doszły mnie słuchy, że masz do mnie pretensje o to, że stworzyłem Dusiołka. Ponoć stwór ów nawiedził Cię w czasie słodkiego snu i próbował zmienić go w prawdziwe piekło poprzez próbę uduszenia. Pytasz dlaczego go stworzyłem?
Po pierwsze – nie jest on moim dziełem, to Twoja bujna wyobraźnia sprawia, że nie potrafisz odróżnić snu od rzeczywistości. Faktem jest, że być może do gardła wpadła ci mucha lub zwyczajnie się zakrztusiłeś, dlatego brakło ci tchu. Wyżej wspomniany Dusiołek, który z żądzą mordu w oczach perfidnie usiadł na Twej klatce piersiowej, w nadziei że już się nie obudzisz, to zwykła fikcja. Niepotrzebnie wyżywałeś się na swoich współtowarzyszach.
Po drugie – wyobraź sobie, że tak niezwykłą osobistość jak ja, również od czasu do czasu może dopaść nuda. Mogłem nie mieć w co włożyć rąk i z braku laku wymyślić tego Jakmutam. Niewykluczone również, że chęć wyimaginowania podobnego czegoś, byłaby spowodowana złym dniem, lub kolejną sprzeczką z Lucyferem. A może miałem po prostu wenę twórczą?
A po trzecie – Jestem Bogiem i moich decyzji (jakie by nie były) się nie kwestionuje. Jak mi się zachce, żebyś miał garba na nosie, to dopóki nie zmienię zdania, będziesz niestety zmuszony żyć z tym drobnym defektem.
Jeżeli Cię przekonałem, bardzo mnie to cieszy. Jeśli nie, to trudno, Twój świat – Twoje kredki. Idź do psychologa.
Z poważaniem
Pan Bóg