Czy młody idealista może być dobrym władcą?

Czy młody idealista może być dobrym władcą? Po przeczytaniu powieści Bolesława Prusa "Faraon" dochodzą do wniosku, że nie. Władca ten był zbyt pochopny w swoich decyzjach, nie rozważał ich. Świadczy to o tym, że był zbyt młody aby sprawować władze.

Czytając i śledząc poczynanie młodego Ramzesa XIII z początku wydaje się być rozsądnym i dążącym do celu władcą. Jednakże jak później się okazuje jest zbyt lekkomyślny. Wydawało się, że wszystko pójdzie mu "jak po maśle". Przeliczył się. Jednym z większych jego błędów było lekceważenie kapłanów. Zapomniał o tym jak wielką odgrywają rolę w Egipcie w sprawowaniu władzy. Bohater w porównaniu do nich nie miał nic. Brak uznania, pieniędzy. Kapłani to wszystko mieli. Jak później się okazuje toczył z nimi walkę, która została przegrana i skończyła się śmiercią młodego władcy.

Jednym z moich argumentów popierających moje stwierdzenie to brak wiary Ramzesa XIII w naukę. Uważał, że to głupstwo. Wpajanie ludziom wiedzy po to aby uzależnili się od kapłanów.

Pomimo tego iż młody władca chciał jak najlepiej dla swojego kraju i zdawał sobie sprawę jak wygląda życie chłopów zapomniał o tym, że kraj w tamtych czasach nie chciał prowadzić wojen. Ramzes XIII zaś miał przeciwne twierdzenie na ten temat i chciał wszczynać wojnę z Asyrią.

Kolejną wadą młodych faraonów, władców to ich działanie pod wpływem impulsu. Doświadczyć możemy tego m. in. w momencie gdy zakochuje się w Sarze, a później troszczy się o nią i o dziecko, a pod wpływem gniewu po niedługim czasie wyrzuca ich. Decyzje te były przez niego podjęte zbyt pochopnie, nie przemyślanie.

Zdaję sobie sprawę iż Ramzes XIII to z pewnością dobry, rezolutny człowiek. Miał szczytne cele, polepszyć życie niższym warstwą społecznym, dać im trochę wolnego co dobrze o nim świadczy. Jednakże brakowało mu tego doświadczenia, opanowania i nie nadawał się na władcę.