Analizując hymn ''Smutno mi Boże'' Juliusza Słowackiego określ funkcję załamania konwencji hymnu jako gatunku literackiego.

Juliusz Słowacki autor hymnu ,napisał go 20 października 1836 roku podczas podróży na Wschód , '' o zachodzie słońca przed Aleksandrią''.Sam Słowacki tworzył w okresie romantyzmu popowstaniowego , na emigracji ,był jednym z czołowych pisarzy polskiego romantyzmu. Moim zadaniem jest przedstawienie odmienności hymnu Słowackiego od podobnych utworów wcześniejszych epok. Postaram się to zrobić na przykładzie hymnu Jana Kochanowskiego '' Czego chcesz od nas ,Panie''
Hymn jest to gatunek literacki ,charakteryzujący się podniosłym stylem , zawiera wątki pochwalne i dziękczynne, podmiot liryczny zbiorowy a także apostrofę.
Hymn '' Czego chcesz od nas , Panie''Kochanowskiego posiada wszystkie te cechy wymienione wyżej . Podmiot liryczny jest zbiorowy, są to wierni ''...Czego chcesz od nas ,Panie ,za Twe hojne dary?...'' O podniosłym stylu utworu świadczą pytania retoryczne oraz wykrzyknienia''...Bądź na wieki pochwalon , nieśmiertelny Panie !...''Podmiot liryczny chwali Boga i dziękuje mu za stworzenie świata i człowieka , zwraca się do Niego z najwyższa czcią i uwielbieniem. Mówi o Jego wielkiej hojności i niezliczonych dobrach ofiarowanych ludziom. Kochanowski daje wyraz renesansowemu opisowi Boga , cały utwór ma charakter optymistyczny.
Utwór Juliusza Słowackiego to monolog liryczny, podmiot liryczny mówi w pierwszej osobie , jest nim sam autor...''Smutno mi Boże !- Dla mnie na zachodzie...''jest więc jednoosobowy , zwraca uwagę na siebie , swoje uczucia i sposób postrzegania świata. To utwór stworzony przez człowieka samotnego skierowany do Boga , stwórcy świata. Hymn składa się z ośmiu zwrotek , z których każda kończy się zdaniem … ''Smutno mi Boże''
Pierwszy wers opisuje obraz zachodu słońca i noc i choć jest to obraz piękny , autor nie cieszy się z niego, obraz ten nie wywiera na nim pozytywnego uczucia...''Choć mi tak niebo Ty złocisz i morze , Smutno mi Boże...'' Drugi wers mówi nam , że swoje uczucia ukrywa przed ludźmi , wyjawia je tylko Bogu...''Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę błękitu , Ale przed Tobą głąb serca otworzę...''W wersie czwartym pojawia się ogromna tęsknota za krajem , wywołana widokiem lecących bocianów...''Widziałem lotne w powietrzu bociany Długim szeregiem , Żem je znał kiedyś na polskim ugorze...'' widok ten poteguje tylko i tak głeboką tęsknotę za ojczyzną. Piąty wers uważam za najbardziej dramatyczną część hymnu , uczucia w niej opisane potęgują skale odczuć człowieka na emigracji. Pisze , że często widział obce mogiły , że prawie nie znał rodzinnego domu , i że nie wie gdzie będzie znajdować się jego grób''... Żem prawie nie znał rodzinnego domu Że nie wiem ,gdzie się w mogiłę położę...''W pozostałych wersach pisze o zazdrości do tych co będą spoczywać w rodzinnych stronach, o tym że wie , że nie wróci do kraju z podróży ,. Jest pełen smutku i złości , wie że czas płynie, nie może zmienić swego losu. Buntuje się przeciwko przemijalności doczesnego świata''... Nowi gdzieś ludzie, w sto lat będą po mnie Patrzący – marli. Nim się przed moją nicością ukorzę...'' , i niewiele może z tym zrobić .
Oba dzieła , tak ważne a różnią się diametralnie od siebie .Hymn Kochanowskiego chwali Boga , wysławia Go i dziękuje za stworzenie wszystkiego. Natomiast dzieło Słowackiego ukazuje nam zupełną odwrotność, nie chwali Boga , wręcz przeciwnie to rodzaj skargi do Boga. Skarży się na los wygnańca , którego ciało spocznie na obcej ziemi, ponieważ nie może wrócić do ojczyzny. Autor dziękuje Mu za stworzenie świata , lecz stwierdza że dary te nie mogą zmniejszyć rozpaczy wywołanej emigracją. Opisuje tu uczucia pustki wewnętrznej , wywołaną stratą własnego miejsca na ziemi , niepokój człowieka tułającego się po innych krajach. I o ile pierwszy utwór jest optymistyczny o tyle drugi zostawia w czytelniku uczucia zadumy i smutku.