Recenzja książki "Romeo i Julia"

Ostatnio w szkole omawialiśmy lekturę „Romeo i Julia”, książka dość mnie zaciekawiła. Ukazala się w latach 1591-1595. Została napisana przez świetnego pisarza brytyjskiego Williama Shakespeare'a. Zdolnego dramaturga, urodzonego w 1569 roku w niewielkiej miejscowości Stratfrod.

Dzieło Shakespeare'a należy gatunkowo do tragedii. Pisarz, wzorujący się na dobytku starożytnych greckich dramaturgów, znacznie odbiegł od typowej formy sztuki. Świadczy o tym to, iż Brytyjczyk nie zastosował zasady jedności czasu, miejsca i akcji.

Historia „Romeo i Juli” mówi o dwojgu nieszczęśliwych kochanków. Każde z nich pochodzi z innego rodu, między którymi toczy się walka od wieków. Akcja dramatu zawiązuje się, kiedy Romeo, ukrywając swoją twarz pod maską, przybywa na bal do domu Kapulettich i od pierwszego wejrzenia zakochuje się w pięknej Julii, która odwzajemnia jego uczucie. Od tej chwili przed kochankami tworzą się trudności, akcja dynamicznie się rozwija, nadając licznie nowe wydarzenia. Zaskoczeniem jest fakt, dlatego, że autor utworu, już na samym początku informuje nas, o czym będzie sztuka i jakie będzie jej zakończenie. Taki przekaz, mówi nam o tym, że dla Shakespeare'a nie liczyła się jedynie fabuła, lecz przesłanie, sens dramatu.

Akcja lektury toczy się prawie cały czas w Weronie, ale nie ogranicza się do jednej części miasta. Balkon, na którym odbywają się rozmowy zakochanych, uliczki i place Werony potrafią rozbudzić wyobraźnię czytelnika. Czas akcji, trwający sto dwadzieścia godzin, nabiera rozpędu poprzez niezwykle dokładne określenie jego upływu. Osoba czytająca ma wrażenie, że każdy ułamek sekundy jest niezwykle ważny i znacząco wpływa na kolejność wydarzeń. Bohaterowie „Romeo i Juli” wyróżniają się tym, że są postaciami, o nadzwyczaj złożonych charakterach. Ich usposobienie zmienia się pod wpływem różnych sytuacji. Shakespeare wprowadzający tak wiele nowatorskich elementów do teatru, zadbał także o poetycką formę swoich dzieł, zręcznie posługując się licznymi metaforami czy porównaniami.

Lektura „Romeo i Julia” wywarła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ różni się od innych książek, które przeczytałem. Ciekawie zbudowana fabuła, oryginalność oraz wiele zabawnych tekstów. Miłość jako podstawa istnienia, jest niewyczerpalnym źródłem tematów, które potrafi odnaleźć się w każdej erze. Tę wyśmienitą, przypuszczalnie najsłynniejszą w świecie sztukę polecam wszystkim odbiorcom niezależnie od wieku. Uważam jednak, że szczególnie nadaje się ona dla młodego grona odbiorców, gdyż tak samo jak „Romeo i Julia” przeżywają oni wszelakie zawody miłosne.