profil

Analiza i interpretacja "Piosenki" Czesława Miłosza.

poleca 85% 338 głosów

Treść
Grafika
Filmy
Komentarze

Utwór zbudowany jest z trzech zwrotek, z których każda zawiera po cztery wersy. Podmiot liryczny jest wszechwiedzący, utożsamia się z Bogiem. Adresuje on swoją wypowiedź do ludzi. Mówi o cierpieniach i boleściach jakich jeszcze nie było, a które niebawem nadejdą.
Pierwsza zwrotka opisuje zmiany jakie mają nadejść w niedalekiej przyszłości. Autor określa śmierć ludzi, którzy już odeszli mianem odpowiedniej pory, ponieważ nie będą oni musieli znosić nadchodzących cierpień. Słowami "Ty więc nie bierz spraw ludzkich do serca" zaznacza aby nie przywiązywać wagi do rzeczy materialnych.
Druga strofa nawiązuje do pierwszej. Jest w niej także mowa o tym, że zarówno mądrego jak i głupca czeka ten sam los. Poeta dał tym samym do zrozumienia, że wiedza jest marnością.
Trzecia, ostatnia zwrotka mówi o rzeczach, które przeminą nieodwracalnie. Autor pisze, że czekanie będzie stratą czasu, a ziemskie piękno pogrąży się w goryczy.

W tym utworze Czesław Miłosz nawiązuje do poglądów Koheleta, który uważał, że wszystko jest marnością. Obaj poeci twierdzą, że nie należy przywiązywać zbyt dużej wagi do rzeczy doczesnych, ponieważ są one ulotne.
Miłosz uważa jednak, że przemijanie jest nieodwracalne, zaś według Koheleta wszystko, co dzieje się na świecie jest procesem cyklicznym (powtarza się).


treść utworu:

Jakakolwiek jest boleść, będzie więcej boleści.
Noc jest czarna, ale będzie czarniejsza.
Dobrze takim co żyli ale w porę odeszli.
Ty więc nie bierz spraw ludzkich do serca.

Los był prosty, ale będzie krzywy.
Czysta woda zostanie zatruta.
Kto jest mądry będzie nieszczęśliwy,
A głupiemu szczęście jak pokuta.

Gwiazda wzejdzie i zaraz przeminie.
Na czekaniu puste lata zbiegną.
Co upadło zetleje w ruinie.
I goryczą będzie ziemskie piękno.

Czy tekst był przydatny? Tak Nie

Czas czytania: 1 minuta

Teksty kultury