Charakterystyka Antygony

Bohaterką tragedii Sofoklesa pt. „Antygona” jest córka Edypa i Jokasty - Antygona. Pochodzi ona z kazirodczego związku. Ma młodszą siostrę Ismenę oraz dwóch braci: Eleoklesa i Polinejka. Jej narzeczonym jest Hajmon, syn króla Teb- Kreona.

Antygona jest osoba bardzo odważną. Decyduje się na złamanie zakazu władcy, aby zapewnić godny spoczynek bratu. Jest w pełni świadoma konsekwencji, ale mimo to nie waha się ani przez moment. Uważa prawo boskie za najwyższe, dlatego się sprzeciwia Kreonowi („on nie ma nad moimi prawa”), co wskazuje na jej wielką pobożność. Antygona jest uparta, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, gdyż dąży do celu za wszelką cenę. Kiedy zobaczyła rozkopany grób Polinejka, powtórnie postanowiła dokonać obrzędu pochówku. Wiedziała, że to pułapka, jednak jej lojalność i miłość do brata była silniejsza. Antygona nie boi się śmierci. Wie, ze zawsze postępuje słusznie, zgodnie z sumieniem. Postawiona przed Kreonem nie wstydzi się popełnionego przestępstwa i przyznaje się („Jam to spełniła zaprzeczać nie myślę”). Odrzuca argumenty króla, różniące jej braci, uważa, że obaj są godni pochówku, miłości: „Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić”. Antygona bardzo kocha swoją siostrę, Troszczy się o nią, broniąc jej jak tylko może, aby oszczędzić jej kary. Całą winę bierze na siebie.

Antygona jest czułą i wrażliwą dziewczyną. Przed wtrąceniem do groty żałuje życia i tego, że nie zaznała prawdziwej miłości, lecz do końca jest pewna słuszności swego zdania. Fakt, że popełniła samobójstwo świadczy o jej jeszcze większej odwadze i przede wszystkim godności. Skazana na śmierć głodową postanawia ukrócić męki i jak najszybciej spotkać się z Bogiem.

Śmierć Antygony rozpoczęła „reakcje łańcuchową”. Na wieść o jej zgonie zabija się Hajmon, a następnie Eurydyka. Kreon zostaje sam ze swoją dumą. W samotności kończy swego żywota ze świadomością, że to przez niego zginęły 3 niewinne osoby.

Antygona powinna być idolem. Przykładem honorowości, godności, odwagi i przede wszystkim konsekwencji